اصلی‌ترین دلیل گریه خردسالان عدم قانونمندی است
یک روانشناس حوزه کودک و نوجوان گفت: اصلی‌ترین دلیل گریه خردسالان عدم قانونمندی است که براثر قوانین خیلی زیاد یا قوانین خیلی کم در خانه به وجود می‌آید، خانواده‌ها و والدین کمال‌گرا که از همان کودکی، بسیار زیاد به کودک می‌گویند این کار را بکن یا این کار را نکن، بچه‌های لجبازتری دارند و بیشتر از خانواده‌های دیگر با چالش روبه‌رو هستند.
مهسا ساداتی بالادهی با اشاره به چگونگی برخورد با گریه کودکان، تصریح کرد: برخی از والدین شکایت می‌کنند که چرا فرزند خردسال من گریه می‌کند و هرچه که می‌خواهد را با گریه به دست می‌آورد؟ باید بگوییم که سنین ۲ تا ۶ سال، سن لجبازی کودکان است چراکه کودکان در این سنین به‌ویژه ۲ سالگی نمی‌توانند نیازهای خود را به‌طور کامل بگویند بنابراین با گریه این نیازها و خواسته‌ها را بیان می‌کنند.
وی افزود: اما مسئله اصلی این است که از سن ۲ سالگی ما شروع به آموزش قانون به کودکان می‌کنیم و می‌خواهیم قانون‌های جدیدی را به او آموزش دهیم، قانون‌ها متفاوت هستند که می‌توان به قوانین گرفتن از پوشک، گرفتن شیر از کودک و حتی جدا کردن اتاق‌خواب کودک باشد؛ اعمال این قوانین لجبازی را در کودک تشدید می‌کند و باعث می‌شود کودک در این سن بیشتر گریه کند.
این روانشناس بیان کرد: اغلب این لجبازی‌ها و گریه کردن در کودک نهادینه می‌شود و کودک در سنین بالاتر نیز لجبازی می‌کند و حتی گریه‌اش شدیدتر می‌شود تا هر آنچه می‌خواهد را به دست بیاورد، می‌توان گفت اصلی‌ترین دلیل گریه خردسالان عدم قانونمندی است که براثر قوانین خیلی زیاد یا قوانین خیلی کم در خانه به وجود می‌آید.
وی تأکید کرد: خانواده‌ها و والدین کمال‌گرا که از همان کودکی، بسیار زیاد به کودک می‌گویند این کار را بکن یا این کار را نکن، بچه‌های لجبازتری دارند و بیشتر از خانواده‌های دیگر با چالش روبه‌رو هستند؛ بنابراین اولین قدم برای اینکه گریه کودک یا چالش‌ها را با کودک کم کنیم این است که سعی کنیم قوانین را در خانه کم کنیم و از قوانین غیر مهم و قوانینی که اهمیت ندارند صرف‌نظر کنیم تا به قوانین مهم‌تر بپردازیم.
ساداتی یادآور شد: مغز کودک قابلیت پذیرش قانون‌های خیلی زیاد را ندارد و تعداد اندکی قانون را می‌تواند مدیریت کند، گاهی کودک گریه را ادامه می‌دهد چراکه بازخورد می‌گیرد یعنی گریه می‌کنند چون در مقابل گریه و لجبازی آنچه می‌خواهد را دریافت می‌کند برای مثال بچه برای چیزی گریه می‌کند و والدین می‌گویند اشکال ندارد برای اینکه گریه نکند خواسته‌اش را برآورده کنیم، در مقابل کودک احساس می‌کند که والدین در برابر گریه او نقطه‌ضعف دارند و این باعث تشدید گریه می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: والدینی که مبادی‌آداب هستند نیز نمی‌خواهند فرزندشان بیرون از خانه گریه کند بنابراین اگر کودک در سوپرمارکت یا بیرون از خانه گریه کند حتماً برایش آن وسیله را تهیه می‌کنند و می‌گویند درست نیست کودک در سوپرمارکت گریه کند، برخی نیز می‌گویند ما تحمل نداریم گریه بچه را ببینیم این در حالی است که همین گریه کردن‌های امروز تبدیل به عدم قانونمندی فردا می‌شود و والدین را درگیر خودش می‌کند.
این روانشناس بیان کرد: والدین باید توجه کنند اگر قانونی گذاشته می‌شود مانند اینکه زمانی که به سوپرمارکت می‌رویم تنها یک خوراکی یا بستنی می‌توانی بخری، اگر فرزندشان تخطی و گریه کرد مهم این است در مقابل این گریه بازخورد نشان ندهند اگر کودک بازخورد بگیرد در سال‌های آینده ممکن است تقاضاهای بیشتری داشته باشد، تقاضاهایی که والدین از عهده آن‌ها برنیایند.
وی خاطرنشان کرد: والدین نباید به گریه بچه‌ها بازخورد نشان دهند تا این رفتار به‌مرورزمان خاموش شود وقتی کودک سه بار در برابر کاری که می‌خواهد گریه کند و آن چیز را به دست نیاورد؛ بعد از چند بار دیگر این رفتار در بچه خاموش می‌شود.
منبع: ایسنا
مرتبط:
