با کودکی که هنگام جدایی از اقوام «گریه» می‌کند، چطور رفتار کنیم؟

یک مشاور با اشاره به گریه و بی‌تابی برخی کودکان به هنگام بازگشت از مهمانی به منزل و اصرار برای ماندن در خانه اقوام، گفت: والدین باید در برابر این گریه های کودک تاب آوری خود را بالا ببرند و برای جلوگیری از بی‌تابی او از شیوه‌های تقویت مثبت نظیر پاداش دادن به کودک پس از انجام رفتار مطلوب استفاده کنند.

مریم فولادی اظهار کرد: بعضا پیش می‌آید به هنگام اتمام مهمانی‌ها و خارج شدن از خانه اقوام و یا هنگام رفتن میهمان‌هایی که به منزل خانواده‌ها آمده‌اند، کودکان شروع به گریه می‌کنند و اصرار دارند که یا شب در منزل اقوام نظیر خاله، دایی و… بمانند و یا اینکه اقوام از منزل آنها نروند. در چنین شرایطی بعضا والدین به دلیل جلوگیری از گریه و بی‌تابی کودک تسلیم خواسته او می‌شوند در حالی که والدین باید تاب آوری و تحمل خود را در برابر گریه کودک بالا ببرند و تن به خواسته او ندهند.

این مشاور با بیان اینکه کودکان از گریه به عنوان ابزاری برای کنترل والدین استفاده می‌کنند، ادامه داد: از این رو والدین می‌توانند در این شرایط از روش‌های تقویت رفتار مطلوب و یا «تقویت مثبت» استفاده کنند. به این معنا که از دادن پاداش برای ایجاد و یا افزایش رفتار مطلوب مد نظر خود در کودکان کمک بگیرند. در واقع والدین می‌توانند به کودک این وعده را بدهند که اگر بی‌تابی و گریه نکند پس از بازگشت به خانه به او جایزه‌ای خواهند داد.

وی با بیان اینکه لازم است در ابتدا دادن پاداش به کودک برای ایجاد رفتار مطلوب در او به طور مستمر و طبق وعده داده شده باشد، تصریح کرد: در ابتدای امر لازم است پاداش و یا جایزه مد نظر بلافاصله به کودک داده شود اما پس  از مدتی می‌توان فاصله بین این پاداش‌ها را افزایش داد. برای مثال والدین می‌توانند پس از سه مرتبه بروز رفتار مثبت در کودک به او پاداش دهند.

فولادی در بخش دیگر سخنان خود به اهمیت سبک دلبستگی «ایمن» در کودکان به منظور جلوگیری از بروز چنین رفتارهایی نیز اشاره کرد و افزود: دلبستگی یعنی کودک به تدریج به مراقب اولیه خود نظیر مادر وابسته شده و از بودن در کنار او احساس آرامش و در عین حال با دور شدن از مراقب و منبع دلبستگی خود نیز احساس ترس و خطر می‌کند.

این مشاور، دلبستگی در کودکان را نوعی پیوند عاطفی با مراقب دانست و خاطر نشان کرد: در واقع سبک دلبستگی نوعی ارتباط محسوب شده و مادر به عنوان مراقب اولیه عامل این ارتباط است. کمیت و کیفیت حضور مادر در کنار فرزند بسیار مهم است چراکه هرچه مادر به نیاز محبت کودک پاسخ مناسب‌تری دهد این سبک دلبستگی نیز ایمن‌تر خواهد بود. از سوی دیگر سبک دلبستگی بر تعاملات کودک با محیط اطراف خود نیز بسیار اثر گذار است و کودکان دارای سبک دلبستگی امن به هنگام جدایی از مادر بی‌تابی نکرده و هنگام بازگشت مادر نیز پذیرای او هستند. از این رو از همان ابتدای تولد نوزاد لازم است والدین توجه بسیار زیادی به سبک دلبستگی نوزاد داشته باشند و از محبت و عشق ورزیدن به کودک خود غافل نشوند.

منبع: ایسنا