معرفی کتاب بچه‌های خاص خانه خانم پریگرین
بچه‌های خاص خانه خانم پریگرین رمانی فانتزی نوشته ی رنسام ریگز است که نخستین بار در سال ۲۰۱۱ انتشار یافت. در این رمان فراموش نشدنی، جزیره ای اسرارآمیز، یتیم خانه ای متروکه و مجموعه ای عجیب از عکس هایی سؤال برانگیز به چشم می خورند. در شروع داستان، اتفاقی تراژیک باعث می شود نوجوانی شانزده ساله به نام جیکوب به جزیره ای دورافتاده در سواحل ولز برود و با خانه ی عجیب و رو به ویرانی خانم پریگرین آشنا شود. پس از این که جیکوب به اتاق ها و راهروهای خالی از سکنه ی این خانه سرک می کشد، درمی یابد که بچه های خانم پریگرین، بسیار عجیب تر و شاید حتی خطرناک تر از چیزی بوده اند که او فکرش را می کرده است. این رمان فوق العاده جذاب، بزرگسالان، نوجوانان و تمامی علاقه مندان به ماجراجویی های اسرارآمیز را شیفته ی خود خواهد کرد.
خانه‌ی خانم پریگرین جای عجیبی است. البته نه از همان ابتدا که واردش می‌شوید. در ابتدا همه چیز عادی به نظر می‌رسد اما هر کدام از بچه‌هایی که اینجا هستند یک ویژگی خاص و غیر معمولی دارند. یک ویژگی که آنها را از بقیه متمایز می‌کند.
«بچه‌های خاص خانه خانم پریگرین» نوشته رنسام ریگز(-۱۹۷۹) نویسنده و فیلم‌ساز آمریکایی است. «بچه های خاص خانه‌ی خانم پریگرین» مشهورترین اثر ریگز است. این کتاب در لیست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار داشت و در سال ۲۰۱۲ به مدت ۴۵ هفته در رتبه یک کتاب‌های کودکان و نوجوانان این لیست قرار داشت. به اقتباس از کتاب، فیلمی با همین عنوان در سال ۲۰۱۶ و به کارگردانی تیم برتون ساخته شد.
نام نویسنده:رنسام ریگز
ناشر: پیدایش
مترجم:پیمان اسماعیلیان
گروه سنی: ۱۲ سال به بالا, گروه سنی د, کتاب ۱۰ – ۱۲ سال, کتاب ۱۳ سال به بالا
درباره ی نویسنده کتاب بچه‌های خاص خانه خانم پریگرین:
رنسام ریگز، نویسنده و فیلم‌ساز آمریکایی، به واسطه فیلمی که تیم برتون از این کتابش ساخته، شناخته شده است. ریگز متولد مریلند در سال ۱۹۷۱ است. او تحصیلات عالی خود را در رشته ادبیات انگلیسی در کالج کنیون و تحصیلات سینمایی خود را در رشته کارگردانی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی گذرانده است. همسر ریگز طاهره مافی نویسنده ایرانی آمریکایی است که بیشتر در نیویورک تایمز می‌نویسد و با نشر کتاب «سانتا، مونیکا و کالیفرنیا» شناخته شده است.
با این همه رنسام ریگز را بیشتر نویسنده داستان‌های فانتزی کودکان و نوجوانان می‌دانند. پیش‌تر کتاب «صحبت کردن تصاویر» اثر او همراه با کتاب «شرلوک هلمز بزرگترین کارآگاه جهان» نیز در همین زمینه منتشر شده است.
در بریده‌ای از کتاب می‌خوانیم:
والدینم بعد از هفته‌ها ملایمت سرم داد کشیدند. راستش، خیالم از شنیدن دوباره‌ی همان صداهای مطبوع و شیرین همیشگی آسوده شد و من هم در جوابشان چندتایی حرف نامربوط تحویل دادم: اینکه لابد خوشحالند که بابابزرگ پورتمن مرده و اینکه انگار فقط من یک نفر بودم که واقعاً دوستش داشتم.
پلیس مدتی را بیرون از خانه با والدینم حرف زد و بعد هم سوار ماشینش شد و رفت، ولی یک ساعت نشده، همراه یک نفر برگشت که می‌گفت “چهره‌نگار” است. یک تخته طراحی گنده همراهش آورده بود و از من خواست که آن موجود را دوباره توصیف کنم. همان‌طور که تعریف می‌کردم، او هم نقاشی می‌کرد و هر از گاهی هم دست از کار می‌کشید و درباره‌ی جزئیات، توضیح بیشتری از من می‌خواست.
ـ چندتا چشم داشت؟
ـ دوتا.
طوری جواب داد: “گرفتم” که انگار هیولاها هم جزو امور روزمره‌ی چهره‌نگارهای پلیس بود.
فقط برای این بود که اعتمادم را جلب کنند؛ برایم مثل روز روشن بود. موضوع وقتی کاملاً لو رفت که خواست طرح اصلی‌اش را به خودم بدهد.
پرسیدم: «مگه اینو واسه‌ی پرونده‌ای چیزی لازم ندارین؟»
نگاه معنی‌داری با مأمور پلیس رد و بدل کرد و گفت: «چرا، معلومه! حواسم کجاست؟»
این دیگر جداً توهین‌آمیز بود.
مرتبط:
