۱۰ نکته درباره فرهنگ مهمانی در عصر آپارتمان‌نشینی
«اونا دفعه قبل رعایت نکردند، ما هم لزومی نداره رعایت کنیم» همان چشم در برابر چشم است. کار غلط را با رفتار غلط پاسخ ندهیم. نه فقط چیزی درست نمی‌شود که وضع بدتر هم می‌شود. یک مهمانی یک‌شبه نباید باعث کدورت یک‌ساله یا چندساله بین همسایه‌هایی شود که هر روز ناگزیر از زندگی کنار همدیگریم.»
در یادداشتی در عصر ایران به قلم احسان محمدی آمده است: «از آغاز کرونا تا امروز نه مهمانی رفته‌ام و نه میزبان مهمانی بوده‌ایم اما این شرایط که ابدی نیست. تمام می‌شود و دوباره دور هم جمع می‌شویم. در مورد مهمانی ایرانی می‌شود کتاب‌ها نوشت اما یادآوری این چند نکته در عصر آپارتمان‌نشینی شاید خالی از ضرر نباشد. البته که بیشتر از این را خود شما بهتر می‌دانید.
۱- قبل از آمدن مهمان‌ها محترمانه است پیشاپیش از همسایه‌های کناری به خاطر سر و صدای احتمالی عذرخواهی کنیم. این طور به آنها هم یادآوری می‌کنیم که وقتی مهمان داشتند همین قاعده را رعایت کنند.
۲- اگر در مجتمع زندگی می‌کنیم حتماً از قبل به نگهبانی دم در اطلاع بدهیم که مهمان داریم. مودبانه نیست که آنها را پشت در معطل نگهدارند، به ما زنگ بزنند تا برای ورود هماهنگ شود.
۳- یکی از بدترین صحنه‌ها کفش‌های رهاشده جلوی در واحد است. اگر میزبان هستیم وظیفه مرتب‌کردن کفش‌ها با ماست نه همسایه‌ها.
۴- اگر مهمان‌ها بچه دارند از قبل برای سرگرم‌شدن‌شان نقشه داشته باشیم. در غیر این صورت از بی‌قراری و سر و صدای آنها هم خودمان معذب می‌شویم، هم پدر و مادرشان و هم همسایه‌ها. بازی‌های دورهمی را که کمترین سر و صدا را داشته باشد طراحی کنیم.
۵- «حالا یه شبه مگه چی میشه و همسایه باید تحمل کنه» توجیه مناسبی برای سر و صدا نیست. در واحدهای آپارتمانی که دیوارهایشان پوست‌پیازی شده، ممکن است یک همسایه بیمار باشد، به دلایل شغلی مجبور شود زود بخوابد، کودک داشته باشد و … همسایه‌ها را رعایت کنیم شاید ما را رعایت کنند.
۶- صدای بلند موسیقی همیشه یکی از دلایل شکایت همسایه‌هاست. کلانتری‌ها تقریبا هر شب گزارش‌هایی دریافت می‌کنند که ساکنان یک آپارتمان از صدای بلند موسیقی همسایه‌ای که مهمان دارد شکایت کرده‌اند. حق داریم وقتی دور هم هستیم «شاد» باشیم اما حق نداریم شادی ما اسباب «ناراحتی» دیگران را فراهم بیاورد. تا جای ممکن مراعات کنیم. لازم نیست «بترکانیم»، چون نوبت همسایه بشود او هم می‌ترکاند و بعد متوجه می‌شویم تا چه اندازه صدای موسیقی بلند آزاردهنده است.
۷- یکی از عادت‌های ایرانی بدرقه چند مرحله‌ای است. اگر شب میزبان هستیم و مهمانان دیر وقت می‌روند حواسمان باشد که خداحافظی را توی خانه انجام دهیم نه جلوی در و آسانسور و با داد و فریاد. صدا می‌پیچد و همسایه‌ها آزار می‌بینند. باور کنیم یک بار خداحافظی کافی است.
۸- اگر به هر دلیلی همسایه‌ها از ما رنجیدند، از آنها عذرخواهی کنیم؛ نه این که حق‌به‌جانب بگوییم «چهاردیواری، اختیاری!» وقتی صدای ما از دیوارها رد شده، ماشین مهمان سد راه دیگران در پارکینگ شده، کفش‌های مهمانان تا وسط هال همسایه‌ها رفته و … چیزی به اسم چهاردیواری وجود ندارد.
۹- در مهمانی و دورهمی تلویزیون را خاموش کنیم. به اندازه کافی سر و صدا تولید می‌شود و لزومی ندارد صدای این یکی را هم اضافه کنیم. البته برخی برای پوشاندن صدای بلند حرف‌زدن خودشان، صدای تلویزیون را بیشتر می‌کنند! در هر دو حالت آلودگی صوتی ایجاد می‌کند.
۱۰- «اونا دفعه قبل رعایت نکردند، ما هم لزومی نداره رعایت کنیم» همان چشم در برابر چشم است. کار غلط را با رفتار غلط پاسخ ندهیم. نه فقط چیزی درست نمی‌شود که وضع بدتر هم می‌شود. یک مهمانی یک‌شبه نباید باعث کدورت یک‌ساله یا چندساله بین همسایه‌هایی شود که هر روز ناگزیر از زندگی کنار همدیگریم.»
منبع: ایسنا
مرتبط:
