چرا تشخیص اوتیسم در کودکان آسان نیست
تعجب آور است که چگونه بسیاری از مردم حتی با داشتن علائم اوتیسم اما بدون اینکه این بیماری در آنها تشخیص داده شود، زندگی خود را سپری می کنند. کارشناسان معتقدند که اوتیسم اغلب به دلیل شباهت علائمی که ممکن است داشته باشد، به اشتباه به عنوان یک بیماری دیگر تشخیص داده می شود.
تشخیص زودهنگام اوتیسم می تواند تفاوت بزرگی در زندگی کودک ایجاد کند. با این حال، اغلب اوقات کودکان تا اواخر زندگی مبتلا به اوتیسم تشخیص داده نمی شوند. همچنین، علائم اوتیسم در بزرگسالان متفاوت از علائم این بیماری در کودکان است و بسیاری از بزرگسالان یاد گرفته‌اند که با علائم خود در طول سال‌ها زندگی کنند. اما دریافت به موقع درمان، مداخله و تشخیص به موقع اوتیسم می تواند تغییر بزرگی در زندگی فرد مبتلا ایجاد کند، بنابراین در این گزارش تمام مسائلی که باید در مورد چگونگی تشخیص اوتیسم در کودکان بزرگتر و جوانان بدانید، آورده شده است.
دلایل تشخیص دیرهنگام اوتیسم
متوجه شدن ابتلای کودک به اوتیسم در سنین پایین و آغاز مداخلات درمانی تفاوت بزرگی در کیفیت زندگی وی ایجاد می کند. با این حال، در اغلب کودکان، ابتلا به اوتیسم تا سنین بالاتر در آنها تشخیص داده نمی شوند. اغلب این کودکان به ابتلا به اختلال کم توجهی – بیش فعالی (ADHD ) یا مشکلات حسی تشخیص داده می شوند. اگرچه ممکن است این تشخیص ها درست باشد، اما لازم است که اوتیسم نیز تشخیص داده شود تا کودک بتواند کمک مناسب را دریافت کند.
برخی از دلایل تشخیص دیرهنگام اوتیسم این است که علائم اوتیسم ممکن است برای برخی واضح نباشد. برای برخی، علائم اوتیسم ممکن است تنها در دوران نوجوانی یعنی زمانی برجسته شود که چالش‌های اجتماعی و آموزشی سخت‌تر می‌شوند. اغلب این افراد ممکن است به اشتباه به ابتلا به اختلالات دیگری مانند «اختلال وسواس فکری-اجباری» (OCD)، اضطراب اجتماعی یا اختلالات شخصیتی تشخیص داده شوند. این در حالی است که تشخیص درست، به این افراد کمک می کند تا کمک، درمان و خدمات مناسب را دریافت کنند.
روش‌های تشخیص
اگرچه روش های مختلفی مانند مشاهده و پرسشنامه برای تشخیص کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) ایجاد شده است، اما هیچ روش استانداردی برای تشخیص ابتلای بزرگسالان به این اختلال وجود ندارد. این تشخیص اغلب از طریق یک سری آزمایش‌ها و مصاحبه‌هایی به دست می‌آید که به سازگاری، عملکرد فکری، مهارت‌های ارتباطی و سابقه رفتارهای اختلال طیف اوتیسم در دوران کودکی می‌پردازد.
اهمیت داشتن تشخیص صحیح
مردم اغلب بر این باورند که تشخیص اوتیسم چیزی را تغییر نمی دهد و تغییری در زندگی آنها ایجاد نمی کند. این در حالی است که تشخیص اوتیسم می تواند زندگی آنها را تغییر دهد. افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در تناسب اندام با مشکل مواجه شوند، در زمینه های مختلف زندگی و در برقراری ارتباط با اطرافیان خود دچار مشکل شوند.
این تجربه می تواند برای افراد مبتلا به اوتیسم و همچنین والدین آنها بسیار منزوی کننده و گیج کننده باشد. آنها ممکن است اغلب با درک دنیای خود و روابط خود مشکل داشته باشند. این در حالی است که تشخیص اوتیسم می تواند مانند حل یک معمای مادام العمر به آنها کمک کنند که بفهمد چرا چنین احساس متفاوتی دارند.
تشخیص ابتلا به اوتیسم به فرد کمک می کند تا تمام مشکلاتی را که با آن روبرو می شود درک کند و تجربیات مختلف ناگهان برای وی معنا پیدا می کند. داشتن این پاسخ می تواند باعث آرامش فرد شود. همچنین می‌تواند به اطرافیان فرد مبتلا به اوتیسم کمک کند تا مشکلات خود را درک کنند و کارها برای آنها آسان تر شود.
علائم اوتیسم در کودکان بزرگتر چگونه است؟
اوتیسم در کودکان بزرگتر و نوجوانان ممکن است علائم متفاوتی مانند داشتن علایق غیرمعمول یا قوی، علاقه به فعالیت های محدود، مشکل در برقراری ارتباط کلامی مانند مشکل در نوبت گرفتن، سردرگمی زبان، ارتباط غیرکلامی مانند مشکل در خواندن نشانه های غیرکلامی، عدم انعطاف در حین صحبت کردن به نظر برسد. همچنین مشکل در درک و بیان احساسات، مشکل در ارتباط با همسالان، مشکل در دوست یابی، مشکل در درک قوانین اجتماعی دوستی، دلبستگی غیرعادی به اشیاء خاص، رفتار اجباری و حرکات تکراری از دیگر علائم اوتیسم در کودکان و نوجوانان بزرگسال است.
آنها همچنین ممکن است به راحتی با تغییر ناراحت شوند و ممکن است در تطبیق با تغییر مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است مونولوگ های مکرری در مورد موضوعات مشابه یا مرتبط داشته باشد. این افراد همچنین ممکن است توانایی های برتری نیز در زمینه های خاص داشته باشند. حساسیت حسی نیز از دیگر علائم اوتیسم در این افراد است مانند حساسیت به صداها، بافت ها و طعم های خاص.
نگرانی های دیگر همراه با اوتیسم
مسائل دیگری همچنین ممکن است در ارتباط با اوتیسم وجود داشته باشد. این مسائل ممکن است شامل اضطراب، افسردگی، مشکل در به خواب رفتن یا خواب ماندن، رفتار پرخاشگرانه، طغیان عاطفی، امتناع از مدرسه، اختلالات خوردن و ناهنجاری جنسی باشد.
چه چیزی ممکن است کمک کند
– آموزش در مورد اوتیسم می تواند به فرد و خانواده آنها درک بهتری از این بیماری بدهد
– همچنین می تواند به فرد کمک کند تا احساس اعتبار کند و به او در یافتن راه حل کمک کند
– افرادی که در این طیف هستند نیز ممکن است از درمان بهره مند شوند
– درمان می تواند به صورت فردی یا گروهی یا خانوادگی انجام شود
– توانبخشی حرفه ای نیز می تواند کمک کند
– افراد همچنین ممکن است حمایت همتایان را مفید بدانند
منبع: ایسنا
