چگونگی رفتار با کودکان در زمان از دست دادن والدین
یک روانشناس در همدان گفت: زمانی که کودکان خانواده خود را از دست می‌دهند احساسات دردناکی از خود نشان می‌دهند که باید این احساسات را در مقابله با مکانیسم‌های منفی مدیریت کنیم.
سید نصرت‌الله میرمعینی با بیان اینکه از دست دادن خانواده تجربه دردناکی است، اظهارکرد: گوشه‌گیری‌های طولانی مدت، عدم مراقبت از خود و یا رفتارهایی که زندگی با او را مشکل می‌کند؛ نمونه‌هایی از مکانیسم منفی است که کودک در این زمان از خود بروز می‌دهد.
وی با بیان اینکه این موضوع به سن کودکان ارتباط دارد، تصریح کرد: کودکانی که سن کمی دارند متوجه اتفاق رخ داده نیستند یا اصلاً مفهوم مرگ را درک نمی‌کنند و کمی دیرتر می‌فهمند که با چه تغییرات بزرگی در زندگی روبه رو هستند.
میرمعینی با اشاره به اینکه در کودکان بالای شش سال این داستان کاملاً متفاوت است، افزود: در این سنین، کودکان اغلب آمادگی درک آنچه باعث اختلال به این بزرگی در زندگی روزمره‌شان شده را دارند و می‌توانیم این واقعیت تلخ و غم‌انگیز را برایشان بازگو کنیم تا بتوانند خود را با واقعیت و زندگی جدید وفق دهند.
وی این روند را در سنین نوجوانی سخت‌تر دانست و گفت: احساسات در این دوره قدرتمندتر است و به سختی می‌توان آن را کنترل کرد، بهتر است برای کاهش غم و اندوه، آرام کردن آن‌ها و جلوگیری از آسیب به روانشناس مراجعه کنند تا بتوانند قدرت کنترل احساسات خود را تقویت کنند.
میرمعینی با اشاره به اینکه ما باید با کودکانی که خانواده خود را در دوران کرونا از دست داده‌اند صادق باشیم، تصریح کرد: باید از بازگو کردن این اتفاق برای کودکان زیر پنج سال امتناع کنیم مگر در وقتی که بهانه می‌گیرند و آن زمان نیز باید با الفاظ صحیح و درست به آن‌ها گفته شود.
این روانشناس افزود: اما به کودکانی که بیشتر از پنج سال سن دارند و بیشتر از سن خود می‌فهمند حتماً باید این موضوع اندوهگین را گفت تا بتوانند خود را با زندگی جدید سازگار کنند.
وی ادامه داد: فرزندی که به مادر خود خیلی وابسته بوده ولی به علت بیماری کرونا او را از دست داده است، خانواده باید کودک را به خود نزدیک‌تر کند تا بداند تنها نیست و امنیت کامل را دارد، کودک در هر سنی باشد باید حمایت‌های لازم از طرف خانواده صورت گیرد، به‌ویژه در خانواده‌هایی که ارتباط نزدیکی بین پدر، برادر یا خواهر با کودک برقرار نیست.
میرمعینی در پایان یادآور شد: مشکل ما عدم ارتباط درست و صحیح در زمان اندوه است و همین مسئله باعث می‌شود که کودک در هر سنی از خانواده دوری کند و یا دست به کار خطرناکی بزند، این مرحله یک پروسه طولانی است که می‌توانیم با بروز رفتار خطرناک از کودک به روانپزشک یا روانشناس مراجعه کنیم تا روحیه خشمگین او را کاهش دهیم.
منبع: ایسنا
مرتبط:
والدین نقش مهمی در مطالعه کودکان دارند
آنچه والدین باید در خصوص محدوده حریم خصوصی نوجوانانشان رعایت کنند!
