نقش برنامه حمایت نوجوانان افسرده و مضطرب
محققان تخمین می‌زنند که یک‌پنجم نوجوانان علائم اختلال سلامت روانی مانند افسردگی یا اضطراب دارند و اولین شخصی که یک نوجوان به او اعتماد می‌کند، همیشه یک بزرگسال نیست و ممکن است که ترجیح دهد با نوجوان دیگری گفتگو کند.
به نقل از مدیکال‌اکسپرس، در یک نظرسنجی ملی جدید، سه‌چهارم والدین بر این باورند که همسالان در مقایسه با معلمان یا مشاوران مدرسه درک بهتری از چالش‌های نوجوانان دارند.
بر اساس نظرسنجی ملی بیمارستان کودکان C.S Mott در میشیگان، همه با این موضوع موافق هستند که رهبران حمایت از همسال در مدارس، نوجوانان را تشویق به گفتگو با فردی درباره مشکلات سلامت روان خود می‌کنند.
سارا کلارک، محقق این بررسی اظهار کرد: نوجوانان همسال ممکن است حمایت‌های ارزنده‌ای برای همسالان نوجوانی که با مشکلات عاطفی مواجه هستند، ارائه کنند، زیرا می‌توانند با آنان ارتباط برقرار کنند.
برخی از نوجوانان ممکن است نگران واکنش والدین یا عدم توجه والدین به مشکلات آنان باشند، معلمان و مشاوران مدرسه نیز با توجه به مسئولیت‌های دیگری که دارند، ممکن است زمان محدودی برای گفتگو با دانش‌آموزان داشته باشند.
نتایج تحقیقات گذشته نشان می‌دهد، به دلایلی، نیمی از کودکان و نوجوانانی که حداقل یک اختلال روانی قابل‌درمان دارند، ممکن است تحت درمان قرار نگیرند و ممکن است گاهی اوقات نوجوانانی که بیماری آنان تشخیص داده نشده است، با مشکلات عاطفی، روابط همسالان و خانواده، اضطراب، چالش‌های تحصیلی، سوءمصرف مواد یا سایر مواردی که تاثیر منفی بر عزت‌نفس دارد، مواجه شوند. متخصصان می‌گویند: این نوع شرایط ممکن است خطر ابتلا به افسردگی یا تحریک آن در سال‌های نوجوانی را افزایش دهد.
برخی از مدارس برنامه حمایت از همسالان را برای اشتراک مشکلات و مسائل نوجوانان در کانال‌های امن ایجاد کرده‌اند. نوجوانانی که به‌عنوان مربی در این برنامه‌ها خدمت می‌کنند با نظارت معلمان، مشاوران یا متخصصان سلامت روان آموزش می‌بینند؛ آنان در دسترس هستند تا با همسالان خود صحبت کنند.
کلارک گفت: این نوجوانان آماده می‌شوند تا شنونده خوبی باشند و علائم هشداردهنده مشکلات جدی نوجوانان را شناسایی کنند. نقش افراد حمایت‌کننده ازهمسالان در این برنامه، شنیدن، پیشنهاد راهبردهای حل مسئله، به اشتراک‌گذاشتن اطلاعات درباره منابع و تشویق همکلاسی خود به جستجوی کمک در زمان نیاز است. مهم‌ترین کار بررسی علائمی است که نشان دهد دانش‌آموز باید سریعا موردتوجه قرار گیرد و به بزرگسالان ناظر بر برنامه هشدار داده شود. گرچه این طرح، جایگزین نیاز به پشتیبانی حرفه‌ای نمی‌شود، اما این برنامه‌ها به عنوان روشی بی‌خطر در رفع مشکلات نوجوانان ارائه می‌شود.
این نظرسنجی شامل پاسخ ۱۰۰۰ والدین نوجوان ۱۳ تا ۱۸ ساله و دیدگاه آنان درباره برنامه‌هایی مانند رهبران حمایت از همسالان بود.
ارزیابی مزایا و معایب برنامه حمایت از همسالان
بیشتر والدین مزایای برنامه‌های حمایت از همسالان را بازگو کردند. ۳۸ درصد آنان معتقدند، اگر نوجوان با مشکل روانی مواجه است، احتمالا با یک مسئول همسن خود صحبت می‌کند و ۴۱ درصد نیز اظهار کردند: نوجوانان از این روش برای رفع مشکلات خود استفاده می‌کنند. ۲۱ درصد دیگر نیز گفتند که بعید است فرزندان آنان از مشاور همتای خود حمایت کنند.
با این حال، والدین برخی نگرانی‌ها درباره ارائه حمایت روانشناختی همسالان از همسالان را نیز مطرح کردند. ۶۲ درصد از والدین، نگران هستند که آیا شخص همسال اطلاعات نوجوانان را به صورت محرمانه حفظ می‌کند و ۵۷ درصد نگران هستند که آیا یک همسال می‌داند که چه موقع و چگونه بزرگسالان را درباره مشکل آگاه کند و۵۷ درصد دیگر نگران هستند که آیا افراد همسن می‌توانند تشخیص دهند که نوجوانان نیاز فوری به کمک دارند و ۴۷ درصد نیز نگران هستند که آیا نوجوانان می‌توانند این نوع حمایت‌ها را آموزش دهند.
محققان بیان کردند: از بزرگترین نگرانی‌های والدین این است که آیا رهبران همسال می‌توانند تشخیص دهند که نوجوان آنان به مداخله فوری نیاز دارد و مراحل بعدی را شروع کند.
باوجوداین نگرانی‌ها، یک‌سوم والدین هنوز موافق این نوع برنامه هستند و ۴۶ درصد اظهار کردند که از چنین برنامه‌ای حمایت می‌کنند. همچنین یک‌چهارم والدین می‌گویند که مدرسه نوجوان آنان نوعی برنامه حمایت از همسالان دارد و این والدین دو برابر بیشتر از دیگران موافق چنین تلاش‌هایی هستند.
محققان گفتند: زمانی که والدین درباره چگونگی برنامه‌های حمایت از نوجوانان آگاه باشند، حمایت بیشتری می‌کنند. اکثر والدین با منطق این برنامه موافق هستند، اما تا زمانی که ندانند چگونه عمل می‌کند و دانش‌آموزان از آن بهره‌مند می‌شوند، اطمینانی به آن ندارند.
دوسوم یا ۶۴ درصد از والدین نیز با شناخت مزایای جامعه، مدرسه و رشد فردی دانش‌آموز خود می‌توانند به نوجوان خود به‌عنوان یک رهبر حمایت از همسالان آموزش دهند.
بااین‌حال، تقریبا نیمی از والدین نگران بودند که در صورت بروز اتفاق ناگواری برای دانش‌آموز در ارتباط با این برنامه، آموزش کافی نسبت به احساس مسئولیت دانش‌آموز در این برنامه وجود دارد یا خیر. حدود ۳۰ درصد مطمئن نبودند که نوجوان آنان به‌اندازه کافی بالغ و بتواند به‌عنوان حامی برای همسالان خود باشد.
کلارک گفت: بیشتر والدین، آموزش دادن به نوجوان خود به‌عنوان یک رهبر حمایت از همسالان را تایید می‌کنند و آن را فرصتی برای توسعه مهارت‌های رهبری و درک بهتر چالش‌های مختلف نوجوانان می‌دانند. البته ارتباط نزدیک با بزرگسالان برای آگاهی در این برنامه‌های بهداشت روان مدارس مهم است. زمانی که موضوع سلامت روان نوجوانان مطرح می‌شود، موارد بسیاری را باید موردتوجه قرار دهیم.
محققان اظهار کردند: در زمان‌های سخت، بزرگسالان (ازجمله والدین، معلمان و مربیان) در زندگی نوجوانان نقش مهمی دارند، اما ممکن است همسالان نیز سرمایه بکر برای کمک به نوجوانان نیازمند گفتگو با شخص دیگر باشند.
منبع:ایسنا
مرتبط:
تربیت کودک مسئولیت پذیر از راه درست و موثر
