آثار زیانبار بازیگر شدن کودکان در فضای مجازی
دانشجوی دکترای روانشناسی در یادداشتی با عنوان “کودک خود را در فضای مجازی بازیگر نکید” نوشت: چندی است در شبکه‌های مجازی به خصوص اینستاگرام، فیلم‌های زیادی از کودکانی را می‌بینیم که حرف می‌زنند و بازی می‌کنند، فیلم‌هایی که والدین برای ثبت خاطرات از کودک می‌گیرند و آن را منتشر می‌کنندکه چنین رویه ای آثار زیانباری برای کودک دارد.
آیدا چوبساز در این یادداشت که روز یکشنبه نسخه ای از آن در اختیار ایرنا قرار گرفت آورده است: اما گاهی دیده می‌شود که دیگر حرف‌ها و رفتارهای کودکانه از آن خودش نیست، گویا والدین به کودک رفتارهای خاصی را یاد داده، کودک را ملزم به تخیل و گفتار در مورد چیزهایی می‌کنند که دیگر فکر او نیست.
مانند اینکه به او در مورد مفاهیمی چون سوگ می‌گویند که برای کودک قابل پذیرش نیست، از کودک می‌خواهند به زبان کودکانه خود بدون در نظر گرفتن مفهوم واقعی، مرگ را توضیح دهد، یا کودکی که هنوز مفهوم ازدواج را درک نکرده ولی والدین تخیلاتی مبنی بر آن را برایش دامن می زنند یا اعمال و حرکاتی که مناسب سن پایین کودک نیست ولی والدین به اجبار و تشویق آنان را وادار به انجام آن می‌کنند.
مهم است بدانیم کودکان تا سن شش سالگی هنوز بطور کامل قادر به تشخیص واقعیت از خیال نیستند وطبق نظریه اریکسون (روانشناس)، کودکان در سن ۳ تا ۶ سالگی در مرحله ابتکار عمل در برابر احساس گناه قرار دارند.
کودک در این سن از راه بازی وانمود کردن، نوع انسانی که می‌توانند بشوند را کاوش می‌کنند، ابتکار عمل زمانی است که والدین از درک جدید هدف و مقصود در فرزند خود حمایت کنند، اگر در این مرحله والدین زیاد توقع داشته باشند و بخواهند فرزند خود را کنترل کنند، موجب حس گناه در او می‌شوند.
در این سن هست که کودک خودگردانی هیجانی پیدا می‌کند و می‌تواند احساسات خود را کنترل و تنظیم کند، والدینی که کودک را به انجام اعمال و موضوع‌های خواست خودشان مجبور می‌کنند برای اینکه رفتار کودک جلب توجه بیشتری بکند، یا به نظر خودشان رشد بیشتری داشته باشد بطور مستمر از کودک فیلم گرفته و تمام رفتارهای او را زیر ذره بین قرار می‌دهند، این کار باعث آسیب رساندن به کودک برای پیدا کردن خودپنداره اش (شناخت فرد نسبت به خودش) می‌شود.
در این سن اگر کودک طبق خواسته والدین نتواند عمل کند، یا به علت شناخته شدن در فضای عمومی در انجام کارها شکست بخورد، شدیدا دستخوش هیجان‌های منفی می‌شود و به سختی می‌تواند توجه خود را از هیجان منفی کنار بزند،
کودک در این شرایط دچار حس شرم عمیقی می‌شود و در سن بالاتر تعامل بدتری با والدین و همکلاسی‌های خود خواهد داشت بنابراین کودک خودگردانی هیجانی ضعیفی پیدا می‌کند پس در این سن اجبار والدین مبنی بر شکل گیری هویت خاص مد نظر خودشان در کودکان، باعث آسیب رساندن به کودکان می‌شود.
بهتر است در فضای مجازی در پخش کردن و لایک کردن فیلم های کودکان بیشتر مراقب باشیم.
منبع:ایرنا
مرتبط:
