لجبازی و نافرمانی در کودکان و نوجوانان
لجبازی و نافرمانی در کودکان و نوجوانان
اغلب کودمان مخصوصا در دوره نوجوانی یک دوره منفی گرایی و نافرمانی خفیف را پشت سر می گذارند و اغلب والدین از خصومت یا جر و بحث کردن های گاه و بی گاه فرزندانشان شاکی هستند؛ اما اگر چنین رفتارهایی بیشتر اوقات وجود داشته باشند چه پیش می آید؟ کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال لجبازی و نافرمانی الگوی رفتار منفی، خصمانه و نافرمان نشان می دهند که به مشکلات خانوادگی یا تحصیلی مهمی منجر می شود.این اختلال از تمرد و نافرمانی معمولی کودکی و نوجوانی خیلی شدید تر و فراتر است. کودکان و نوجوانان مبتلا به این اختلال، بارها از کوره در می روند، جر و بحث می کنند، از انجام دادن آنچه به آن ها گفته می شود خودداری می کنند و عمدا دیگران را می رنجانند.آن ها زودرنج، دلخور، ستیزه جو، مغرور و حق به جانب هستند.آن ها به جای اینکه خودشان را علت مشکلاتشان بدانند، دیگران را سرزنش می کنند یا اصرار دارند که آن ها قربانی شرایط هستند. برخی از جوانانی که به این صورت رفتار می کنند بیش تر با والدینشان مقابله می کنند تا با غریبه ها ، اما اکثر آن ها در هر زمینه ایی مشکل دارند. رفتار آن ها در عملکرد تحصیلی و روابط اجتماعی شان طوری اختلال ایجاد می کند که احترام معلم ها و دوستی همسالانشان را از دست می دهند. این شکست ها باعث می شوند که آن ها احساس بی کفایتی و افسردگی کنند. اختلال لجبازی و نافرمانی معمولا بین ۸ تا ۱۲ سالگی نمایان می شود. پیش از نوجوانی ، پسرها بیش تر از دخترهای هم سن به این اختلال دچار می شوند اما بعد از بلوغ این اختلال به طور برابر در دخترها و پسرها شایع است. درمان این اختلال عمدتا متمرکز بر رفتار درمانی و آموزش والدین است. بخشی از مداخلات برای بهبود نافرمانی کودکان متمرکز بر خود کودک است. در این روشها آموزش تنظیم هیجانی به کودک داده میشود، تا کودک بتواند خشم خود را در موقعیتها مدیریت کرده و پاسخهای کنترل شده تری بدهد. همچنین در رفتار درمانی مهارتهای حل مسئله و مهارتهای اجتماعی به طور کامل به کودکان آموزش داده میشود. مهارت حل مسئله به کودک کمک میکند تا در هنگام مواجهه با مواردی که دوستشان ندارد و یا برایش مشکل ساز به نحوی مؤثر عمل کند و مجموعهای از رفتارهای مطلوب را جایگزین پرخاشگری و لجبازی کند.
نقش والدین در درمان اختلال نافرمانی مقابله ای
در مداخلات متمرکز بر والدین عموما بر روی ارتباط والدین با کودک و الگوهای تربیتی والدین کار میشود. در این روشها کمک میشود تعاملات مثبت والد و کودک افزایش یابد، رفتارهای مطلوب تشویق شود و رفتارهای مشکل ساز با روشهای مناسب کنترل شود. سن بلوغ نیز یکی از علل بروز چنین رفتارهایی میتواند باشد، والدین با رفتار مناسب در سنین بلوغ میتوانند از ایجاد بحث جلوگیری کنند.
منبع: http://tnews.ir
مرتبط:
همه چیز درباره تفاوت نسل و دردسرهای آن
