روشی نوین برای تشخیص سوءاستفاده از کودکان با علوم اعصاب
سوءاستفاده از کودکان، زخم‌هایی عمیق و اغلب نامرئی بر روان و جسم آنان باقی می‌گذارد که تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. روش‌های سنتی ارزیابی این آسیب‌ها اغلب تهاجمی هستند و دامنه کامل آسیب را در زمان وقوع تشخیص نمی‌دهند.
یافته‌های کلیدی تحقیق:
+ استفاده از چک‌لیست رفتاری با دقت بیش از ۹۰٪
+ ارتباط سن و نوع سوءاستفاده با مشکلات رفتاری خاص
+ اجتناب از پرسش مستقیم از کودکان درباره تجربیات آسیب‌زا
روش‌شناسی تحقیق
تیمی از پژوهشگران دانشگاه فوکوئی ژاپن به سرپرستی تاکویا ماکینو، دانشجوی دکترا، و با مشارکت دکتر شوتا نیشیتانی، دکتر شینیچیرو تاکیگوچی، خانم آکیکو یائو، دکتر تاکاشی ایکس. فوجیساوا و دکتر آکمی تومودا، روشی کم‌تهاجم‌تر برای شناسایی این آسیب‌ها ارائه کرده‌اند.
این تیم از چک‌لیست رفتار کودک (CBCL) استفاده کردند – پرسشنامه‌ای که توسط مراقبان پرکرده می‌شود و نیازی به پرسش مستقیم از کودک ندارد. این ابزار مشکلات رفتاری و عاطفی را در هشت دسته از جمله انزوا، اضطراب، مشکلات توجه و پرخاشگری ارزیابی می‌کند.
نتایج چشمگیر تحقیق
مطالعه بر روی ۳۲ کودک با سابقه سوءرفتار و ۲۹ کودک با رشد معمولی نشان داد:
+ کودکان آسیب‌دیده در هفت از هشت حوزه مشکلات رفتاری نمرات بالاتری داشتند
+ بیشترین تفاوت در افکار وسواسی، مشکلات توجه و علائم اضطراب و افسردگی مشاهده شد
+ مدل پیش‌بینی با دقت ۹۰.۶٪ و ویژگی ۹۶.۶٪ کودکان آسیب‌دیده را شناسایی کرد
الگوهای زمانی و نوعی سوءرفتار:
+ سوءرفتار در سن ۵ سالگی با مشکلات انزوا و افکار مرتبط بود
+ سوءرفتار بین ۵ تا ۷ سالگی بیشتر با شکایت‌های جسمانی همراه بود
+ سوءرفتار فیزیکی بیشتر با مشکلات رفتاری و شکایت‌های جسمانی مرتبط بود
+ سوءرفتار عاطفی بیشتر با اضطراب، افسردگی و افکار وسواسی همراه بود
کاربردهای بالینی و آینده پژوهش
تاکویا ماکینو می‌گوید: “این مطالعه زنگ بیدارباشی برای متخصصان است که فراتر از علائم خاص تروما را ببینند. از آنجا که انواع مختلف سوءرفتار مسائل متفاوتی ایجاد می‌کنند، این دیدگاه می‌تواند مداخلات هدفمندتر و پیچیده‌تری را هدایت کند.”
این یافته‌ها که در هشتم می ۲۰۲۵ در جلد چهارم Frontiers in Child and Adolescent Psychiatry منتشر شده‌اند، پتانسیل تغییر روش‌های شناسایی و حمایت از کودکان آسیب‌دیده را دارند. CBCL به عنوان ابزاری جامع و کم‌تهاجم، امکان شناسایی به موقع این کودکان را بدون نیاز به بازگویی تجربیات دردناک فراهم می‌کند.
امید است تحقیقات آینده متخصصان را بهتر تجهیز کند تا حمایت‌های مناسب برای نیازهای خاص هر کودک ارائه دهند و چرخه پیامدهای بلندمدتی که اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد را بشکنند.
