استعدادیابی کودکان حقیقت دارد؟
یک روانشناس گفت: هر فرد به صورت ذاتی دارای استعدادهایی است که از همان دوران کودکی در درون او وجود دارد و تنها نیاز به استعدادیابی و پرورش دارد که برخی از والدین در این زمینه تردید دارند.
عباس دارایی در گفت‌وگو یی با اشاره به این‌که بزرگترین سرمایه هر شخصی خود اوست، اظهار کرد: سرمایه‌گذاری روی استعدادهای هر شخصی می‌تواند به شناخت بهتر او توسط خودش، خوشحالی بیشتر، چالش‌های همگون با ذهن و ذائقه او منجر شود که در نهایت این رضایت‌های فردی می‌تواند به رضایت‌های اجتماعی نیز منجر شود.
وی ادامه داد: قطعاً زمانی‌که زندگینامه افراد بزرگ را می‌خوانیم به این نتیجه می‌رسیم که آن‌ها از کودکی به این حیطه‌های علاقه‌مند بوده و در این زمینه‌ها فعالیت کرده‌اند.
این روانشناس بیان کرد: می‌توان مسئله استعدایابی را با این سؤال پاسخ داد که چرا برخی افراد در حیطه‌های هنری، شغلی، شخصیتی، ورزشی و ارتباط عمومی افرادی موفق هستند در صورتی که برخی دیگر تا میانه های زندگی هنوز علاقمندی های خود را پیدا نکرده اند؟ آیا واقعا ریشه این سوال در استعدادیابی است؟
دارایی با اشاره به این‌که استعدادیابی فرآیندی است برای شناسایی، کشف و توانایی‌های بالقوه‌ای که در هر فرد به شکل ذاتی وجود دارد، عنوان کرد: استعدادیابی به شکوفایی و بالفعل شدن هر چه بیشتر استعدادها و تبدیل آن‌ها به مهارت فوق‌العاده‌ای که احساس خشنودی، رضایت‌مندی و کار آمدی را در فرد ایجاد می‌کند، کمک کرده و در ادامه پس از ایجاد احساس خوشایند در فرد این احساس به جامعه نیز انتقال می‌یابد.
این روانشناس با اشاره به این‌که هیچ تفاوتی در استعداد یک کودک در ۱۲ سالگی و ۲۰ سالگی نباید باشد، تصریح کرد: آنچیزی که با ما بدنیا می‌آید و به‌عنوان ذات ما و به عنوان چیزی که با آن آفریده شده‌ایم تغییر نمی‌کند، چیزی که ما در ظاهر می‌بینیم و تغییر می‌کند آموزش‌ها و مهارت‌هایی است که ما کسب می‌کنیم.
وی با اشاره به این‌که اگر ما استعدادیابی نشویم اینطور نیست که آدم موفق و کارآمدی نباشیم، عنوان کرد: ممکن است من با یک استعداد خاص به دنیا بیایم اما متأسفانه در شرایط و محیطی قرار نگیرم که این استعداد را پیدا و شکوفا کرده و به آن بپردازم، ممکن است در محیطی قرار بگیرم که این استعداد نابود و در ضمیر ناخودآگاه من مدفون شده و اصلاً بیرون نیاید، ممکن است مهارت دیگری را کسب کنم و در آن مهارت ممکن است فرد موفق و یا متوسطی باشم.
دارایی در پاسخ به این سؤال که آیا شرایط محیط؛ خانواده و جامعه به من این فرصت را میدهد که هوشم را به مرحله ای برسانم که از حالت بالقوه به بالفعل تبدیل بشود. یا نه؟، گفت: این امر به شانس و یا اقبال من در مسیری که خودم برای خودم در بزرگسالی تعریف می‌کنم بستگی دارد. شاید در کودکی دست من نباشد اما اگر آرام آرام زمانی که به سن بلوغ می‌رسم و وارد جوانی می‌شوم، می‌توانم خودم به خودم کمک کنم که استعدادم را پیدا کنم و در مسیر درست قدم بزارم.
این روانشناس با اشاره به این‌که بسیاری از خانواده‌ها نسبت به فعالیت‌های مرتبط با کودک مانند استعدادیابی، درمان، آموزش هنر و … خوش بین نبوده و تصور می‌کنند این روش‌ها بیشتر بر روی فعالیت‌های تجاری متمرکز است تا کودکان آن‌ها، اظهار کرد: در پاسخ به این والدین باید گفت که در برخی موارد مؤسسات با تمرکز روی ابعاد مالی خانواده‌ها، کودک و مسائل مرتبط با او را در اولویت‌های بعدی قرار می‌دهند.
وی ادامه داد: قطعاً استعدادیابی با یک پرسشنامه و فرآیندهای چند ساعت و چند روز قابل شناسایی نیست، بلکه نیازمند قرار گرفتن در محیط و سنجش‌های مختلف برای کودکان است، البته این نکته نیز قابل توجه است که در این میان برخی از موسسات با دانش مقروضانه خود به این عدم اعتماد خانواده ها به علوم انسانی دامن می زنند.
دارایی با اشاره به این‌که شروع استعدادیابی از ۳ سالگی امکان‌پذیر است اما این فرآیند حداقل یکسال زمان می‌برد، افزود: کودک سه ساله که وارد مرکز استعدادیابی می‌شود حداقل یکسال برای تجربه کردن، آموختن و جنبه‌های مختلف محیط اطراف را دیدن، شنیدن و با حواس مختلف پنجگانه تجربه کردن در کنار مجموعه هست.
این روانشناس با اشاره به این‌که این امر بدین صورت نیست که با یک لحظه مشاوره یا یک پرسشنامه بخواهیم کار استعدادیابی برای یک کودک انجام شود، افزود: پروسه استعدادیابی، نیازمند فعالیت‌های مختلفی برای سنجش کودک بوده تا به نتیجه‌های ممکن که برای استعدادیابی مورد نظر است برسیم.
وی با اشاره به این‌که هوش برتر در طول زمان تغییر نمی‌کند، عنوان کرد: اگر کودکی در ۳ سالگی دارای هوش برتری هست قطعا در ۲۰ سالگی هم همان هوش، هوش برتر او خواهد بود. پس خوشا بحال کودکی که در سن ۳ یا ۴ سالگی استعدادیابی و مسیرش مشخص می‌شود و خوش به حال خانواده‌ای که این فضا را برای کودکشان فراهم می‌کنند که از همان ابتدای کودکی در مسیر درست و میانبر قرار بگیرد.
دارایی عنوان کرد: از آنجایی که استعداد ذاتی در هر سنی در ما وجود دارد، استعداد برتر ما مشخص است پس ۳ سالگی و ۱۲ سالگی و ۲۰ سالگی ندارد در هر مقطع زندگی استعدادهای ما پایدار هستند.
منبع:ایسنا
مرتبط:
