به دنبال راهکاری برای درمان کم عارضه صرع در کودکان

صرع یک بیماری عصبی است که با تشنجهای غیر برانگیخته مکرر مشخص می­ شود. جهت درمان صرع مقاوم به درمان دارویی، روش های  متعددی مانند، رژیم کتوژنیک و جراحی صرع و نورو استیمولیشن طی سالهای اخیر مورد بررسی قرار گرفته اند.

“نورو استیمولیشن” به معنی تحریک الکتریکی سیستم عصبی مرکزی با هدف کاهش فرکانس و شدت تشنج  است که کاربرد استفاده از این روش از یک قرن پیش به شیوه های مختلف تحت بررسی قرار گرفته است. تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه(TDCS) یکی از این روشها است. شواهد کافی برای استفاده از TDCS در صرع مقاوم کودکان وجود ندارد اما با توجه به نداشتن عارضه و سهولت انجام، در بعضی موارد خاص در صرع کودکان قابل انجام بوده و مطالعات محدودی در مورد اثبات کارایی این روش درصرع کودکان انجام  شده است.

در این مطالعه از حداقل پارامترها برای تحریک مغز در کودکان مبتلا استفاده شد که در کاهش مدت زمان هر حمله­ ی تشنجی موثر بود. اما تعداد حملات تشنج را کاهش نداد. مطالعات بزرگتری برای دستیابی به بهترین پروتکل درمانی جهت تنظیم میزان میلی آمپر جریان و مدت زمانی که باید کودک در معرض این تحریک قرار بگیرد تا به بهترین پاسخ درمانی برسد مورد نیاز است.

این مطالعه با عنوان ” بررسی اثر تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه(Transcranial Direct Current Stimulation; TDCS) بر حملات صرع پارشیال مقاوم به درمان دارویی در کودکان ۶-۱۶ ساله (مطالعه کارازمایی بالینی تصادفی شده) از سوی فرح اشرف زاده صورت گرفته و نتایج آن در پایگاه نتایج پژوهش های سلامت منتشر شده است.

منبع: ایسنا