با کودکان مبتلا به صرع چگونه رفتار کنیم؟
به کودک خود با زبانی که درک میکند، اطلاعات کافی را درباره صرع متنقل کنید و توضیحات لازم را بدهید. به او راههای ساده ای که می‌‌تواند به وسیله آنها بیماری خود را کنترل کند یاد بدهید.
برای مثال خود کودک باید بداند که سر وقت باید دارویش را بخورد. شما مراقب باشید اما او را در زمینه صرع خود مسوولیت‌پذیر کنید و سعی کنید به خودش اتکا داشته باشد. طوری رفتار نکنید که کودکتان نگران شود یا از بیماری‌اش بترسد. کاری کنید که بیماری را بپذیرد. هر قدر پذیرش شما بیشتر باشد او نیز با بیماری خود بهتر کنار خواهد آمد و اگر پذیرش شما کم باشد، کودک هم می‌‌ترسد، هم احساس گناه میکند، هم در آینده با کمبود اعتماد به نفس مواجه خواهد شد. صرع هم مانند بسیاری دیگر از بیماری‌‌ها یا اختلالات، ممکن است موجب شود که در خود کودک یا خانواده او، انتظارات غلط و نابجایی شکل بگیرد. در حالی که این بیماری در زمان ما قابل کنترل بوده و به سادگی می‌‌توان از بروز آن جلوگیری کرد. در گام اول هم خود کودک و هم والدین و خانواده او باید سعی کنند این بیماری را پذیرفته و تبعات و مشکلات ناشی از آن را بشناسند و تدبیر کنند. در واقع والدین باید بدانند که این مشکل تنها گریبانگیر فرزند آنها نشده است بلکه بسیاری از افراد و خانواده‌‌های دیگر هم با آن دست به گریبانند. وقتی پزشک متخصص کودک شما را دید و تحت درمان قرار داد لازم است نحوه مراقبت از کودک را یاد گرفته و نکات لازم را به خود او نیز یادآور بشوید. اما نباید با کودک خود به‌طور غیر عادی رفتار کنید. رفتار با کودکانی که صرع دارند نیز باید طبیعی و کاملا عادی باشد.
صرع و زندگی با صرع
کودکان مبتلا به صرع هم مانند کودکان دیگر رشد می‌‌کنند و بزرگ می‌‌شوند. آنها قادرند مدرسه را تمام کنند و به دانشگاه بروند.
همچنین ازدواج کرده و بچه‌دار می‌‌شوند. در واقع آنها باید یاد بگیرند با صرع خود زندگی کنند و خوشبختانه می‌توانند مانند دیگران از زندگی، شغل و تحصیل خود لذت ببرند.
مهم این است که تلقی شما به عنوان والدین و خانواده این کودکان، تلقی منفی و مخربی نباشد و طوری رفتار نکنید که کودک بترسد یا نگران شود و خود را بیش از حد عادی نیازمند توجه و محبت بداند.
اگر رفتار شما طبیعی باشد کودک هم در آینده رفتاری طبیعی و مثبت از خود بروز خواهد داد و زندگی سالم و طبیعی خود را ادامه خواهد داد.
زندگی طبیعی خود را هرگز به خاطر این که کودکتان صرع دارد نباید مختل کنید.
کارهایی که کودکتان از عهده انجام آن بر می‌‌آید را هرگز نباید شما برایش انجام دهید.
طوری رفتار نکنید که کودکتان احساس کند بیمار است، احساس گناه کند و یا گمان کند می‌‌تواند به خاطر صرع از شما سوء‌استفاده کند.
بین این فرزند با فرزندان دیگرتان فرق نگذارید.
نکاتی را که کودک دارای صرع باید مراعات کند به او یاد داده و تا زمانی که در او تثبیت شود با هم مرور کنید. برای مثال کودک مبتلا به صرع در حمام، دستشویی و هیچ جای بسته‌ای نباید درب را قفل کند. نباید کم بخوابد یا زیاد گرسنه بماند و… پس نکات مهم و لازم را هر روز با بازی یا شعر با هم مرور کنید.
صرع و تنبلی کودک در درس خواندن
گاهی کودکی که صرع دارد از بیماری خود به عنوان یک بهانه برای رفع تکلیف و در رفتن از زیر درس خواندن سوء استفاده میکند و با این بهانه خانواده و معلم خود را فریب می‌دهد تا به دلیل انجام ندادن تکلیف سرزنش و تنبیه نشود. در مواردی مثل انجام ندادن تکلیف شب، عذر آوردن برای تمیز نکردن اتاق خود یا تکالیف دیگر باید توجه داشته باشید که کودک مبتلا به صرع از این نظر هیچ فرقی با سایر کودکان ندارد و باید از او انتظار داشت که وظایف خود را انجام دهد و عذری نیاورد. با این حال دروسی هستند که ممکن است موجب افزایش اضطراب دانش‌آموز شده و ترس از وقوع حمله را افزایش دهند. در این موارد باید آموزش مقابله با استرس و اضطراب را از روانشناس آموخته و آنرا به کودکتان یاد بدهید. همچنین به جای تمرکز بر شکست در مقابل مشکلات و رنج، به آنها راه تطابق و حل مسئله را در قبال مشکلات بیاموزید.
صرع و روزهای امتحان
دانش‌آموز دچار صرع مانند دیگر دانش‌آموزان قادر به گذراندن امتحانات خود است مگر زمانی که حمله صرع در جلسه امتحان رخ دهد که در آن صورت قطعا اولیای مدرسه این موضوع را را در نظر می‌گیرند. در مواردی که حملات صرع، شدید و کاملا تحت کنترل نباشد، لازم است پزشک متخصص و والدین توضیحات لازم را در اختیار اولیای مدرسه گذاشته و تا در مورد وضعیت و شرایط امتحان آنها تصمیم‌گیری ویژه انجام شود. براساس آنچه که انجمن صرع ایران منتشر کرده است، کودکانی که دچار بیماری صرع هستند می‌توانند به خوبی در میان دیگر دانش‌آموزان و در مدارس معمولی به تحصیل بپردازند ودر پاسخ به این سوال که چه مدرسه‌ای برای کودک مصروع مناسب‌تر است، تحصیل در مدارس عادی توصیه می‌شود. تنها درمواردی که دانش‌آموز مصروع طی کارشناسی‌های پزشکی و روانشناسی، همراه صرع، بیماری زمینه‌ای مغزی دیگری دارد و یا بهره هوشی پایین‌تر از حد نرمال دارد بهتر است که در مدرسه استثنایی تحصیل کنند ولی بیماری صرع به تنهایی دلیل موجهی برای ادامه تحصیل دانش‌آموزان در مدارس استثنایی نیست.
رکسانا خوشابی – کارشناس ارشد مشاوره
