با کم حوصلگی کودکان و نوجوانان برای در خانه ماندن چه کنیم؟
با کم حوصلگی کودکان و نوجوانان برای در خانه ماندن چه کنیم؟
یک روانشناس درباره نحوه پر کردن اوقات و سرگرم کردن کودکان و نوجوانان در قرنطینه خانگی توضیحاتی داد.
لیلا شقاقی روانشناس درباره حمایت روحی از کودکان در روزهای کرونایی اظهار کرد: امروزه باید بسیار بیشتر از قبل مراقب خود باشید، زیرا روح لطیف تری نسبت به بزرگسالان دارند.
این روانشناس گفت: به طور غریزه ای تمام افراد احساساتی همچون ترس و دلهره از اتفاق های سخت طبیعی در خود دارند. این روزها هم که تمام افراد با دست و پنجه نرم می کنند، بیماری کرونا موجب ایجاد احساساتی نظیر اضطراب، استرس و عدم اطمینان می شود.
او افزود: والدین بایستی در صحبت با فرزندان خود درباره بیماری کرونا و نقش مهمی که در حفظ سلامت کودکان خود دارند، پیش قدم شده و با آرامش در این باره صحبت کنند.
شقاقی گفت: به آن ها بگویید که شاید هر یک از اعضای خانواده نشانه های بیماری را داشته باشند که اغلب هم شبیه سرماخوردگی عادی یا آنفولانزاست، بنابراین احساس ترس بی مورد را به خود راه دهند.
این روانشناس اضافه کرد: والدین باید فرزندان خود را تشویق کنند که اگر حالشان خوب نیست یا اگر احساس نگرانی درباره این بیماری دارند با آن ها صحبت کنند و کمک بخواهند.
شقاقی بیان کرد: بزرگسالان باید این واقعیت را که کودکان ممکن است درمورد این بیماری عصبی و نگران باشند، درک کرده و با کودکان همدلی کنند. به فرزندان خود مرتبا اطمینان بدهید که بیماری کرونا به خصوص برای کودکان و نوجوانان معمولا خفیف می باشد.
او ادامه داد: همچنین به خاطر داشته باشید که نشانه های بیماری کرونا قابل درمان هستند. همینطور می توانیم به کودکان یادآوری کنیم که کار های موثر زیادی می توانیم انجام دهیم که هم خود و هم دیگران را ایمن نگه داریم و احساس کنیم که بر شرایط بوجود آمده مسلط هستیم،
شقاقی افزود: کودکان نیاز به برنامه منظم روزانه دارند. آنچه که همه ما باید هرچه سریع تر انجام بدهیم، تهیه یک برنامه منظم روزانه است تا به همه ما در انجام کار های روزانه کمک نماید.
این روانشناس گفت: به والدین موکدا توصیه می کنم که برنامه روزانه منظمی برای فرزندان خود درنظر بگیرند که شامل زمان بازی و استفاده از موبایل و ارتباط با دوستان شان نیز باشد.
شقاقی ادامه داد: آن ها همچنین زمان هایی برای دوری ازتکنولوژی و کمک در کار های خانه درنظر داشته باشند. باید فکر کنیم که چه چیز برایمان با ارزش است و برنامه منظم مورد نظرمان را طبق آن ارزش ها وضع کنیم.
یک روانشناس تصریح کرد: حفظ یک برنامه منظم و قابل پیش بینی می تواند در کودکان احساس آرامش خاطر بوجود آورد، به نحوی که بدانند چه زمان باید به کار های ضروری بپردازند و چه زمان را به بازی سپری کنند.
شقاقی اظهار کرد: برای کودکان ۱۰ و ۱۱ ساله یا بزرگتر، پیشنهاد می کنم که از خود کودک کمک بگیرند و برنامه روزانه را با هم طراحی کنند. کودکان در تکالیف درسی و تمام کار های خانه که باید کمک کنند.
او گفت: درمورد برخی خانواده ها به نظر می رسد که شروع انجام برنامه از ابتدای صبح برای فرزندان بهتر است. ولی بعضی خانواده ها ممکن است ترجیح بدهند که کمی دیرتر شروع کنند تا بتوانند بیشتر بخوابند و از خوردن صبحانه در کنار هم لذت ببرند.
این روانشناس ادامه داد: خانواده ها بگذارند فرزندشان احساسات خود را بروز بدهند. با تعطیلی مدارس، تفریحات داخل مدرسه، کنسرتها، مسابقات ورزشی و فعالیت هایی که بچه ها پیش از این در آن شرکت می کردند، لغو شده و بنابراین کودکان به دلیل دست دادن تمام این فعالیت ها احساس نا امیدی می کنند.
او گفت: در زندگی یک نوجوان، از دست دادن این ها غم بسیار بزرگی است، بسیار بزرگتر از آنچه که ما به عنوان افراد بزرگسال دارای تجربه ممکن است احساس کنیم. بنابراین، آن ها را از لحاظ عاطفی حمایت کنید، انتظار این که به خاطر از دست دادن زندگی عادی و روزمره شان خیلی غمگین و خسته شوند و سعی در عادی کردن شرایط کنید.
شقاقی با بیان اینکه در چنین شرایطی، همدلی و حمایت بهترین راه است، اظهار کرد: اطلاعات نادرست زیادی در باره بیماری کرونا در حال انتشار است. از کودک در مورد اطلاعاتی که در مورد بیماری شنیده است، سوال بپرسید و میزان درستی این اطلاعات را بسنجید.
او گفت: صرف ارائه اطلاعات صحیح به کودک کافی نیست، چرا که ممکن است کودک اطلاعات جدید را با برداشت های نادرست قبلی ترکیب کند.
این روانشناس با بیان اینکه سعی کنید دانسته های قبلی کودک را بفهمید، آن ها را اصلاح و تکمیل کنید، افزود: اگر فرزندتان سوالی پرسید که جوابش را نمی دانید، به جای حدس زدن، از این فرصت استفاده کنید و با هم به دنبال پاسخ بگردید. بسیاری از کودکان در مدرسه یا در دنیای مجازی به خاطر بیماری کرونا مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. مهم است که فرزندان تان بدانند که اگر مورد آزار و اذیت قرار گرفتند، شما همیشه پشتیبان آن ها هستید. کمک خواستن از دیگران بهترین راه مواجهه با هر نوع آزار و قلدری است. نباید از بچه ها و نوجوانانی که مورد آزار و قلدری قرار گرفته اند انتظار داشته باشیم که به تنهایی درمقابل چنین سوء رفتار هایی از خود دفاع کنند، بلکه باید آن ها را تشویق کنیم که از دوستان و بزرگسالان کمک و حمایت بخواهند.
یک روانشناس گفت: اگرفکر می کنید کودکان تان در هضم احساسات دشوارشان با مشکل رو به رو هستند، برای ایجاد راه حل ازخود کودک سرنخ بگیرید. سعی کنید میان زیاد صحبت کردن درباره احساسات و یافتن موضوعاتی برای معطوف کردن حواس او به امری دیگر، تعادل برقرار کنید.
شقاقی ادامه داد: هر چند روز یک بار یک بازی خانوادگی انجام دهید یا با همدیگر آشپزی کنید.
او تصریح کرد: درمورد نوجوانان و استفاده مداوم از اینترنت انعطاف پذیرتر باشید، ولی آن ها را کاملا به حال خود رها نکنید. با نوجوانان رو راست باشید و به آن ها بگویید که درک می کنید در این شرایط زمان بیشتری دارند، ولی دسترسی بی وقفه به صفحات مجازی و رسانه های اجتماعی هم ایده چندان خوبی نیست.
شقاقی گفت: بطور یقین والدین نیز احساس اضطراب می کنند و فرزندان از حالات و احساسات آن ها الگو می گیرند. از همه پدر ها و مادر ها می خواهیم، تا حدی که می توانند اضطراب و نگرانی های خود را مدیریت کنند و این نگرانی ها را بیش از حد در حضور فرزندان خود بروز ندهند. این دقیقا یعنی خوددار بودن و کنترل کردن احساسات، که گاهی کار بسیار سختی است، به خصوص اگر این احساسات در آن ها هم بسیار شدید باشد.
این روانشناس تاکید کرد: کودکان برای احساس ایمنی و امنیت، به والدین خود متکی هستند. این مهم است که به خاطر داشته باشیم که کودکان همچون مسافرین اتومبیلی هستند که ما راننده آن هستیم؛ بنابراین حتی اگر احساس اضطراب می کنید، اجازه ندهید که سایر مسافران احساس ناامنی کنند.
مرتبط:
همراهی با «کودک درون» کــودک از طرف والدین
کمک‌های روانپزشکی مربوط به کرونا به صورت تلفنی در آذربایجان شرقی
