جهت یابی به کمک ستاره قطبی
روش جهت یابی به کمک ستاره قطبی
شما ابتدا باید ستاره قطبی را پیدا کنید تا بتوانید جهت ها را روی آن پیدا کنید.
به آسمان صاف و بدون ابر نگاه کنید گروهی از ستارگان را خواهید دید که می توان آن ها را به شکل ملاقه ای با دسته ای منحنی شکل تصور کنید.
تعداد این ستاره ها ۷ عدد است. این هفت ستاره، یک صورت فلکی هستند. به این صورت فلکی دب اصغر می گویند. ستاره قطبی انتهایی ترین ستاره دب اصغر است. یعنی این ستاره در انتهای دسته ی ملاقه فرضی جای دارد.
بعد از پیدا کردن دب اصغر سعی کنید در همان جهت دنبال صورت فلکی دیگر به نام دب اکبر بگردید.
صورت فلکی دب اکبر شبیه به دب اصغر می باشد، با این تفاوت ها که بزرگتر است و دسته اش بر خلاف جهت دسته ی دب اصغر قرار دارد. دب اکبر شامل ۸ ستاره می باشد. امتداد دو ستاره در قسمت جلویی ملاقه ی دب اکبر به ستاره قطبی می رسد.
جهت یابی با ستارهٔ قطبی
از آن جا که ستاره ها به محور ستاره قطبی در آسمان می‌چرخند، در نیم‌کرهٔ شمالی زمین ستارهٔ قطبی با تقریب بسیاری خوبی (حدود ۰٫۷ درجه خطا) جهت شمال جغرافیایی (و نه شمال مغناطیسی) را نشان می‌دهد؛ یعنی اگر رو به آن بایستیم، رو به شمال خواهیم بود.
هر چه از استوا به سوی قطب شمال برویم، ستارهٔ قطبی در آسمان بالاتر (در ارتفاع بیشتر) دیده می شود. یعنی ستارهٔ قطبی در استوا (عرض جغرافیایی صفر درجه) تقریباً در افق دیده می‌شود،و در قطب شمال (عرض جغرافیایی ۹۰ درجه) تقریباً بالای سر (سرسو، سمت‌الرّأس، رأس‌القدم) دیده می‌شود. بالاتر از عرض جغرافیایی ۷۰ درجه شمالی عملا نمی‌توان با ستارهٔ قطبی شمال را پیدا کرد.
با یافتن ستاره قطبی کار شما راحت شده است. رو به ستاره قطبی بایستید. در روبروی شما، جهت شمال قرار دارد و به همین ترتیب در سمت راست شرق و در سمت چپ شما غرب واقع شده است. پشت سر شما هم جنوب است. در نتیجه اگر بدانید که به عنوان مثال، شما در جهت شمال جاده به داخل کویر رفته اید، با طی کردن راه برگشت به سمت جنوب میتوانید دوباره به سمت جاده برگردید.
