مناسب ترین ورزش ها برای خردسالان
چه نوع ورزش هایی برای اطفال مناسب تر هستند و بهتر است آن ها را به چه نوع فعالیت های ورزشی ترغیب کنیم چه نوع مهارت های ورزشی برای سنین کودکی کم خطرتر و مفید تر است
بازی و ورزش به رشد جسمانی، حرکتی، روانی، اجتماعی و عاطفی کودک کمک شایانی می کنند اما با این حال لازم است کودک برای شروع فعالیت های ورزشی یک سری مراحل زیربنایی و اولیه را طی کند تا هرم رشدی وی دچار آسیب نشود.
دکتر امین غلامی رئیس پژوهشکده علوم رفتاری پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی گفت: مهارت های بنیادی و تعادل کودک مانند راه رفتن، دویدن، پرتاب کردن و لی لی کردن از ۱۱ ماهگی شروع و تا ۶ سالگی تکمیل می شود.
وی افزود: در این زمان ترغیب کودک به انجام فعالیت های ورزشی تخصصی نه تنها کودک را نسبت به آن رشته ورزشی بی انگیزه می کند و اعتماد به نفس وی را از بین می برد، بلکه احتمال دارد به رشد وی نیز آسیب برساند.
رئیس پژوهشکده علوم رفتاری پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی گفت: کودکان ۲ تا ۶ ساله لازم است بیشتر در فعالیت های بدنی شادی آور و فرح بخش شرکت کنند. در این سن کودک، توانایی شرکت در ورزش های سازمان یافته مانند فوتبال، والیبال و … را ندارد زیرا توانایی های حرکتی و تعادلی کامل نیست و دامنه توجه او نیز محدود است.
غلامی با بیان اینکه در این سن می توان مهارت هایی مانند دویدن، پریدن و شنا را به کودک آموزش داد، گفت: در این سن، ورزش باید با حداقل آموزش همراه باشد و از ایجاد رقابت و مسابقه بین کودکان جلوگیری شود. هدف اصلی باید لذت بردن از بازی و ورزش باشد.
وی در مورد ورزش مناسب کودکان ۶ تا ۱۰ ساله گفت: در این سن اگرچه مهارت های حرکتی پایه بدست آمده، اما هنوز هماهنگی لازم بین دست و چشم به وجود نیامده است، بنابراین کودک می تواند بطور محدود به ورزش های سازمان یافته بپردازد.
غلامی، آموزش ورزش هایی مانند ژیمناستیک و شنا را برای کودکان ۶ تا ۱۰ ساله مناسب عنوان کرد و گفت: در این سن تاکید بر آموزش مهارت های اولیه ورزشی است، اما باید به رقابت و مسابقه کمتر اهمیت داده شود.
رئیس پژوهشکده علوم رفتاری پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی در مورد ورزش مناسب کودکان ۱۰ تا ۱۳ ساله نیز عنوان کرد: کودکان و نوجوانان می توانند از رقابت در ورزش لذت ببرند و همچنان به آموختن مهارت های تازه بپردازند. بعضی از کودکان در این گروه سنی استعداد و علاقه به یک ورزش خاص نشان می دهند و می توانند با داشتن مربی در این زمینه بسیار پیشرفت کنند.
غلامی با بیان اینکه ۱۰ تا ۱۳ سالگی، بهترین زمان برای پرداختن به ورزش های مختلف و انتخاب ورزش مورد علاقه از میان آنهاست، گفت: در سنین رشد شناختی و توانایی یادگیری، تعادلی و حرکتی کودک افزایش یافته و می تواند حرکت های پیچیده و تکنیک و تاکتیک را یاد بگیرد و در ورزش های سازمان یافته و کم برخورد با رعایت اصول تمرین شرکت کند. وی ورزش هایی مانند والیبال، بیسبال، فوتبال و دوچرخه سواری برای این سنین مناسب عنوان کرد.
غلامی خاطر نشان کرد: ورزش های بسیار پر برخورد و یا ورزش هایی که فشار وارده بر بدن بیش از حد متعارف است مانند وزنه برداری، کشتی، فوتبال آمریکایی، هاکی و بوکس پس از سنین بلوغ و ۱۵ سالگی توصیه می شود.
رئیس پژوهشکده علوم رفتاری پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی توصیه کرد: شدت و مدت پرداختن به فعالیت های بدنی در کودکان و نوجوانان چه به شکل بازی و چه به شکل ورزش نباید آنقدر زیاد باشد که بر نقاط حساس و آسیب پذیر بدن کودکان اثر منفی داشته باشد.
غلامی از مهمترین آسیب های جسمانی فعالیت های سنگین که کودکان را تهدید می کند، آسیب به صفحات رشد استخوان ها بیان کرد و گفت: معمولا این تهدید در دختران از سن ۱۰ تا ۱۴ سالگی و برای پسران ۱۳ تا ۱۷ سالگی است. در این دوره سنی تمرین سنگین با وزنه سنگین و پریدن های پیوسته به ویژه بر روی آسفالت یا سالن هایی که زمین آنها خشک است، به صفحات رشد استخوان ها آسیب وارد می کند و چون این صفحات در این سنین حالت غضروفی دارد، ملتهب می شوند و این امر سببب بسته شدن زودرس صفحات رشد استخوان ها خواهد شد.
