راهکارهایی برای جلوگیری از دعوا خواهر و برادر
یکی از تجربه‌های مشترک خواهر و برادر دعوا هایی‌ست که در دوران بچگی باهم می‌کردند. این دعواها مختص به یک قشر خاص یا بچه‌های بدقلق نیست. هر بچه‌ای با هر سبک تربیتی حداقل یک بار در کودکی با خواهر یا برادر خود دعوا کرده. در این بین واکنش پدر و مادرها در تداوم این اختلافات و دعواها و حتی تنفر آنها نسبت به یکدیگر بسیار دخیل است.
به نقل از ضمیمه خانواده روزنامه اطلاعات، چیزی که واضح است این است که بچه‌ها از همان ابتدای کودکی خود به طور ذاتی نمی‌دانند چگونه مذاکره کنند و به توافق برسند. وقتی ناراحت، عصبانی یا آزرده می‌شوند، گاهی اوقات دعوا را به برخورد فیزیکی تبدیل می‌کنند.
یعنی در حین پرخاش، موی خواهر برادر خود را می‌کشند یا به نوعی دیگر به او آسیب می‌رسانند. اگر به آنها مهارت‌هایی را که برای کنترل احساساتشان نیاز دارند، نیاموزیم و اگر مسیر مذاکره و توافق را به آنها نشان ندهیم، ممکن است تا سال‌ها و حتی در ارتباط با دیگران همچنان به برخوردهای فیزیکی برای یافتن مسیر خود ادامه دهند.
وظیفه والدین این است که به بچه‌ها بیاموزند چگونه مخالفت‌ها و ناسازگاری‌های خود را حل کنند، به‌صورتی‌که از نظر اجتماعی قابل قبول باشد و از طرفی دیگر مشکل خودشان هم حل شده باشد.
سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که برای این کار باید، والدین باید چه اقداماتی انجام دهند. در زیر به چند مورد از این اقدامات اشاره خواهیم کرد:
جدا کردن بچه‌ها از هم
وقتی کودکانتان دعوایشان شدت پیدا می‌کند و به سمت دعوای فیزیکی می‌روند، فوراً آنها را از هم جدا کنید و به دو اتاق مجزا یا دو مکان مجزا که دور از هم باشند، بفرستید تا برای مدتی در آنجا باشند و آرام بگیرند.
وقتی هر دو آرام شدند، آنها را در یک جا بنشانید و گفتگویی را بین آن دو ترتیب دهید تا مشکل حل شود. در این شرایط از آنها بخواهید تا با فاصله از هم بنشینند.
به آنها بگویید باهم به آرامی صحبت کنند و هر وقت مشکلشان حل شد می‌توانند از جایشان بلند شوند. ابتدا، می‌توانید خودتان هم در آن گفت‌گو حضور پیدا کنید و به حرف‌هایشان جهت بدهید و صحبت‌هایشان را مدیریت کنید.
به مرور زمان خودشان یاد خواهند گرفت که چگونه با هم مذاکره کنند و به توافق برسند.
منع از باهم بازی کردن
وقتی فرزندانتان باهم دعوا می‌کنند، به آنها بگویید که تا یک ساعت نمی‌توانند با هم بازی کنند. آنها را در اتاق‌هایی جداگانه نگه دارید و از بازی محرومشان کنید.
در این مدت، به هیچ یک از آنها اجازه ندهید تلویزیون تماشا کنند و یا مشغول بازی‌های ویدئویی و کامپیوتری شوند. اولین پاسخ آنها احتمالاً به این صورت خواهد بود: «چه عالی! دیگر دلم نمی‌خواهد با او بازی کنم.» اما پس از یک ساعت از تنهایی بازیِ کردن خسته می‌شوند، و پشیمانی از کار قبلشان باعث می‌شود که احتمالاً از این به بعد دوستان بهتری برای هم خواهندشد.
جبران
از کودک مهاجم بخواهید یکی از کارهای روزمره خواهر یا برادری که صدمه دیده است را انجام دهد، مثلاً مرتب کردن رختخواب او و یا بیرون بردن زباله‌ها یا تمیز کردن اتاق.
تدارک توافقنامه
از بچه‌ها بخواهید با کمک شما توافقنامه‌ای بین خود امضا کنند. دقیقاً توضیح دهید که چه چیزهایی غیرقابل قبول است و پیامدهای زیر پا گذاشتن مفاد قرارداد چیست. به آنها بگویید توافقنامه را امضا کنند و آن را در محلی قابل دید بچسبانند. در مواقع ضروری، بر اساس پیامدهای توافق شده عمل کنید.
عادلانه قضاوت کنید
همیشه تصور نکنید کودکی مقصر است که دیگری را می‌زند. بعضی اوقات «قربانی» خواهر یا برادرش را به حد جنون تحریک، اذیت و عصبانی کرده است.
گرچه هیچ‌گاه درست نیست که کودکی دیگری را کتک بزند، اما وظیفه شما این است که از اذیت‌های پشت صحنه‌ای که کاسه صبر فرزندتان را لبریز می‌کند، آگاه باشید. اگر متوجه شدید چنین مسئله‌ای در مورد آنها صادق است بر اساس نوع رفتارشان با آنها برخورد کنید.
نشان دادن توجه مثبت
سعی کنید به لحظاتی توجه کنید که آن دو رفتاری مناسب با هم دارند. با توجه مثبت، آنها را به ادامه این کار تشویق کنید.
وقتی فرزندانتان بدون دعوا با هم بازی می‌کنند، چنین تحسینی بکار ببرید: «خوشحالم که شما بچه‌ها از بازی با هم لذت می‌برید» یا به آنها بگویید که چقدر خوب است همدیگر را دارند و باهم بازی می‌کنند چون اینطوری حوصله‌شان سرنمی‌رود و همیشه باهم هستند. وقتی همه چیز خوب پیش می‌رود، توجه مثبت شما آنها را تشویق می‌کند تا آن رفتار مثبت را ادامه دهند.
ارجاع به روانشناس
اگر فرزندانتان دائم جدل‌های فیزیکی دارند، این امر نشانه وجود مشکلی بزرگ‌تر است. بهتر است در صورت چنین وضعیتی با یک روانشناس مشورت کنید.
منبع:سلامت نیوز
