باز کردن قفل مغز ADHD | روانشناسی امروز

این تصور غلط وجود دارد که اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) می تواند ناشی از خوردن شیرینی های زیاد یا تربیت بد باشد. اگر بچه‌های ما بیشتر تلاش می‌کردند یا منظم‌تر بودند، می‌توانستند در مدرسه بهتر عمل کنند. این نمی تواند دور از واقعیت باشد. من مقصر بودم که به پسرم ADHD گفتم: “چرا نمی توانی…” چرا نمی توانید اتاق خود را تمیز کنید، تکالیف خود را شروع کنید، دوچرخه خود را کنار بگذارید. این قبل از اینکه ADHD را به عنوان یک اختلال مبتنی بر مغز درک کنم بود. بنابراین، در مغزی که پسر ADHD من به عنوان یک سطل زباله بیش از حد پر شده توصیف می کند، چه می گذرد، درب آن باز نمی ماند و همه چیز در حال سقوط است؟

مغزهای ADHD خواهان افزایش دوپامین هستند

ADHD تقریباً در ۴ تا ۷ درصد از کودکان در ایالات متحده رخ می دهد و آن را به یکی از شایع ترین اختلالات عصبی-بیولوژیکی تبدیل می کند. مطالعات تصویربرداری عصبی تفاوت احتمالی بین ساختار و عملکرد مغز در افراد مبتلا به ADHD در مقایسه با افراد بدون ADHD، از جمله تفاوت در اندازه برخی از ساختارهای مغز را نشان می دهد (Faraone et al., 2021; Santos da Silva, 2022).

تصور می‌شود که نوروبیولوژی زمینه‌ای مرتبط با ADHD ناشی از عدم تعادل برخی مواد شیمیایی در مغز، احتمالاً سطوح پایین‌تر دوپامین و نوراپی نفرین است (برای بررسی به سانتوس داسیلوا، ۲۰۲۲ مراجعه کنید). مطالعات تصویربرداری از مغز نشان می دهد که مناطق غنی از دوپامین مغز، مانند قشر پیشانی، در ADHD تحت تأثیر قرار می گیرند. شواهد بیشتر برای حمایت از نقش دوپامین در ADHD، استفاده از محرک های روانی حرکتی برای میانجیگری علائم است. تحقیقات بر روی داروهای محرک ADHD تأثیری بر سطوح دوپامین و نوراپی نفرین در قشر جلوی مغز، ناحیه مغزی که در ADHD نقش دارد، نشان می دهد.

عمل دوپامین در مغز می تواند بر توجه تأثیر بگذارد و در رفتارهای تازگی طلبی/خطرپذیری نقش دارد. پسر ADHD من اغلب در فعالیت های چالش برانگیز مانند هنرهای رزمی، صخره نوردی، هاکی روی یخ و زمین های متخصص اسکی شرکت می کند. فعالیت های پرخطر مغز را در آماده باش بالا برای پاسخ جنگ یا گریز قرار می دهد که منجر به افزایش دوپامین و نوراپی نفرین در مغز و افزایش تمرکز می شود تا آسیب نبینید (ریتی و هاگرمن، ۲۰۱۳).

به خوبی شناخته شده است که دوپامین در مدار پاداش مغز نقش دارد. مغزهای ADHD دائماً به دنبال تحریک مطلوب هستند که منجر به افزایش دوپامین و پاداش برای درگیر شدن در فعالیت‌های خاص می‌شود. توضیح پسرم را به یاد می آورم که وقتی در یک کلاس در دبیرستان رد می شد: “این کسل کننده است و من نمی خواهم این کار را انجام دهم.” وقتی مغز ADHD او را فهمیدم، نتوانستم با پاسخ او بحث کنم.

عملکردهای اجرایی و قشر جلوی مغز

عملکرد اجرایی یک فرآیند عصبی است که رفتار ما را با توجه به آنچه در آن زمان مهم است هدایت می کند. حل مسئله پیچیده شامل برنامه ریزی، شروع وظایف، مدیریت زمان، سازماندهی و کنترل عاطفی، همه مهارت های عملکرد اجرایی است که در افراد مبتلا به ADHD عقب مانده است.

قشر جلوی مغز ناحیه ای از مغز است که در عملکرد اجرایی نقش دارد و مسئول یکپارچه سازی ورودی از چندین ناحیه مغز است که برای رفتار هدفمند بسیار مهم است. درک رفتارهای ADHD مستلزم درک مبانی عصبی مهارت های عملکرد اجرایی است.

نقص در عملکرد اجرایی می تواند باعث شود به نظر برسد که بچه های ADHD ما ما را نادیده می گیرند یا فقط تنبل هستند. به عنوان مثال، ایده پسر ADHD من از سازماندهی این است که چیزها را روی زمین، میز کارش یا هر سطح صاف دیگری جمع کند. بنابراین، ممکن است به نظر برسد که او فقط تنبل است، اما با مهارت‌های سازمانی مبارزه می‌کند، زیرا این مهارت‌ها به فرآیندهای عملکرد اجرایی پیچیده مانند برنامه‌ریزی، شروع کار برای دانستن آنچه باید سازماندهی شود، و یافتن مکانی برای چیزی بر اساس تعداد دفعات آن نیاز دارند. استفاده می شود. وقتی کار کمک به پسرم را برای سازماندهی بیشتر شروع کردم، با کمک گرفتن از او برای یافتن راه حلی که برای او مفید باشد، به اهمیت کار با مغز ADHD او پی بردم. برخلاف من، پسرم هرگز چیزی را در سطل زباله نمی گذارد و سپس سطل را در قفسه می گذارد. که شامل عملکرد اجرایی است. سطل ظرف هفته ها روی زمین باز می ماند. محتویات سطل روی زمین خالی می شود و در آنجا می گذارند تا سگ بجود یا اگر در قفسه ای چیده شود، سطل و محتویات آن به طور کامل فراموش می شود.

پاسخ محافظتی مغز: مبارزه، پرواز، یخ زدن یا فیب

همه ما با واکنش مبارزه، فرار یا انجماد زمانی که مغزمان تهدیدی را درک می کند، آشنا هستیم. ما می جنگیم، فرار می کنیم یا در مواجهه با ترس مرده بازی می کنیم. سیستم لیمبیک مغز نقش مهمی در ارزیابی موقعیت‌های خطرناک و واکنش عاطفی ما به آنها در این مواقع استرس دارد. هنگامی که افراد مبتلا به ADHD، که در کنترل احساسات خود مشکل دارند، احساس غرق شدن می کنند، می توانند یک مبارزه شدید، فرار، واکنش انجماد که منجر به فلج ADHD یا خاموش شدن ADHD شود، داشته باشند. به عبارت دیگر، زمانی گیر می کنند که مغز خودکار و احساسی آنها توسط مغز عملکرد اجرایی آنها تنظیم نشود. این می تواند به روش هایی مانند اهمال کاری، نادیده گرفتن، فقدان انگیزه یا فعال بودن، یا عدم تصمیم گیری زمانی که با انتخاب های بیش از حد مواجه می شود، ظاهر شود. افراد نوروتیپیک نیز با این رفتارها دست و پنجه نرم می کنند، اما برای افراد مبتلا به ADHD، حرکت رو به جلو و غلبه بر احساس سرگیجه به دلیل تاخیر در مهارت های عملکرد اجرایی، چالش برانگیزتر است.

یکی دیگر از رفتارهای حفظ خود که ممکن است در کودک ADHD خود مشاهده کنید، دروغ گفتن است. فیبینگ اخیراً به رفتارهای مبارزه، پرواز، انجماد مشاهده شده در مواجهه با تهدید اضافه شده است. دروغ گفتن می تواند از کودک شما در برابر احساس ناامیدی محافظت کند (مثلاً زمانی که در مدرسه عملکرد ضعیفی دارد)، به کودک شما کمک کند تا از عواقب منفی (مثلاً عصبانیت والدین) جلوگیری کند و احساس عزت نفس پایین را به تأخیر بیندازد (مثلاً آنها این کار را انجام نمی دهند). احساس شکست می کنم).

کلید درک رفتارهای ADHD، درک مغز منحصر به فرد ADHD است. بنابراین، وقتی فرزند شما نمره رد شدن یا انجام ندادن کارهای خود را با این جمله توجیه می‌کند که «خسته‌کننده بود، و من نمی‌خواستم آن را انجام دهم»، حالا می‌دانید چرا.