تاثیر رنگ لباس در روحیه و روان کودک
به موجب تحقیقاتی که از طرف انستیتوی روان شناسی رنگ لباس که مرکز آن شهر اسن آلمان است به عمل آمده رنگ های قرمز، نارنجی، زرد و آبی رنگ های مورد علاقه اطفال هستند و رنگ های خاکستری، قهوه ای، سیاه و سفید هیچ گاه مطلوب آنها نیستند.
رنگ لباس، روحیه، روان، کودک، بلوغ، نوزادان، رنگ سرد، احساسات،اعتراض، رنگ آمیزی، والدین، ترس، اضطراب، افسردگی، خوشحالی، شادی،آرامش، خانواده ایرانی، کودک انستیتو برای تعیین درجه نفوذ رنگ در اطفال، در کودکستان های آلمان به مطالعات مداوم و پیگیری پرداخت و متوجه شد مثلا یکی از خانم های معلم فقط به خاطر کت و دامن قهوه ای که می پوشد، مورد نفرت اطفال واقع شده و لقب بدعنق گرفته، ولی همین معلم پس از آن که لباس هایی به رنگ روشن و جالب تن کرد، موفق شد محبوب شاگردان کودکستان شود. رنگ ها نفوذ عجیبی بر سلسله اعصاب کودکان دارند؛ مثلا چنانچه رنگ سیاه یا سفید مطلق مدتی مرتب در معرض دید کودکان قرار گیرد یا بزرگسالان اطراف آنها دائم با لباس سیاه ظاهر شوند، اعصاب آنها خسته و مختل می شود.
طی سال ها، آزمایش های فراوانی برای تعیین ارجحیت رنگ ها صورت گرفته است؛ مثلا نوزادان به رنگ های درخشان مثل زرد، سفید، صورتی و قرمز بیشتر خیره می شوند و با بزرگ شدن کودکان علاقه به رنگ زرد به تدریج کم می شود و قرمز و آبی جای آن را می گیرد.
پس از بلوغ، علاقه به رنگ هایی با طول موج کوتاه تر (آبی و سبز) بیشتر از رنگ های با طول موج بلند (قرمز، نارنجی و زرد) می شود. در این حالت علاقه به رنگ ها به صورت زیر است:
آبی، قرمز، سبز، بنفش، نارنجی و زرد
کودکان و نوجوانان به رنگ بیشتر از شکل واکنش نشان می دهند و با لذت تمام به آن دل می بندند. تحقیقات نشان داده کودکانی که در نقاشی های خود رنگ های سرد مانند آبی یا سبز را انتخاب می کنند، متفکرتر و سنجیده تر هستند. به کار بردن رنگ های قهوه ای و خاکستری نشان دهنده ناراحتی های درونی آنان است.استفاده آزادانه از رنگ قرمز توسط کودکان خصومت یا نیاز به صحبت را نشان می دهد و از طرفی هم بیانگر عشقی ساده و بی آلایش است.
رنگ آبی در نقاشی کودکان بیانگر سازگاری، تمایل به اطاعت و کنترل یا سرکوب احساسات است و نیز کودکانی که زیاد از رنگ سبز استفاده می کنند، معمولا به طور محسوسی فاقد احساسات قوی و آشکار هستند. کودکان بندرت به رنگ های قهوه ای، سیاه یا خاکستری علاقه دارند. استفاده در هم و برهم از رنگ قهوه ای مشخصه اعتراض به والدین است.
همچنین اگر کودک به طور مداوم از رنگ سیاه برای رنگ آمیزی استفاده کند، نشان دهنده اعتراض، ترس یا اضطراب است.
نتیجه گیری
اصولا هیچ رنگی برای هیچ سنی ممنوع نیست. این خود ما هستیم که با طرح قوانین بسته یا نسبتا بسته همه چیز را در محدوده ای معین متوقف می کنیم. رنگ لباس از نظر علمی زمانی نامناسب است که در آن یک ترکیب بندی مناسب برای ایجاد یک هارمونی موفق به کار نرفته باشد. رنگ ها در لباس باید دارای یک ترکیب بندی هنرمندانه و علمی باشد تا چشم نوازش شود و احساس درونی انسان نفسی تازه کند. در جامعه ما که افسردگی با ضرایب گوناگون، درصد قابل توجهی از جوانان و مردم را در برگرفته که کسالت ها و خستگی های درازمدت از مهم ترین نتایج آن است، پیشنهاد می شود برای بهبود این وضعیت از لباس هایی با رنگ های پر نشاط استفاده شود، چرا که انرژی رنگ در افراد تاثیر خواهد داشت.
پس بهتر است ابتدا سلیقه هایمان را کمی تغییر دهیم و در استفاده از رنگ های لباس هایمان مقداری تجدیدنظر کنیم. رنگ های مختلف را در لباس های دیگران عجیب و غریب ندانیم و آنها را سبک نپنداریم، چرا که همه رنگ ها زیبا هستند.
حتما می دانید که همه ما انسان ها به طور ذاتی به دنبال شادی، خوشحالی، زیبایی و زیباگرا هستیم و به همین دلیل علاقه فراوانی به رنگ های شاد و زیبا داریم. شاید با استناد به همین دلایل بتوان گفت گاهی آنهایی که به رنگ های تیره و خنثی مانند مشکی یا خاکستری علاقه دارند، به نوعی از برخی ناراحتی های روانی مانند افسردگی یا انزوا رنج می برند.
البته گاهی استفاده از رنگ های تیره نوعی قرارداد اجتماعی است و نمی توان آن را نتیجه افسردگی یا حزن و اندوه یک جامعه دانست؛ مثلا ممکن است پوشیدن لباس های خاکستری، قهوه ای یا سرمه ای از قوانین شرکتی باشد و پیروی از چنین قانونی به هیچ وجه به معنای افسرده بودن کارمندان آن شرکت نیست.
استفاده از رنگ های روشن و شاد در جامعه باعث بروز شادی عمومی، نشاط، تمدد اعصاب، بالا رفتن قدرت تصمیم گیری، دوری از پرخاشگری و استرس و اضطراب و رسیدن به آرامش می شود به این ترتیب سلامت روانی افراد جامعه تامین خواهد شد، حتی ممکن است اعتماد به نفس در چنین جوامعی بالاتر هم برود.
