نقش بازی در بهبودی پساکرونا
نتایج بررسی‌ها نشان داده است که بازی یکی از طبیعی‌ترین ابزار برای خودابرازی کودکان است. وقتی کودکان از طریق بازی دیده و شنیده شوند، احتمالا در خارج از دنیای بازی نیز راحت‌تر از والدین پیروی خواهند کرد. همچنین، بیدارکردن احساس بازیگوشی کودکان می‌تواند، شادی و آرامش را برای بزرگسالان به ارمغان آورد.
به نقل از سایکولوژی نیوز، با توجه به بهترشدن هوا و پایان سال تحصیلی، باید بیداری بهاری را با توجه به سلامت روان در نظر داشته باشیم. محققان دریافتند که مشکلات مرتبط با کرونا، سلامت روانی همه افراد و به ویژه کودکان (آسیب‌پذیرترین افراد جامعه) را تضعیف کرده‌است.
در زمان شیوع بیماری همه‌گیر کروناویروس، اضطراب، افسردگی، تحریک‌پذیری، تنهایی، استرس و چالش‌های رفتاری فرزندان و خانواده‌ها افزایش یافته است. کودکانی که پیش از همه‌گیری کووید- ۱۹ بازیگوش، فعال و اجتماعی بودند، در حال حاضر، استفاده از وسایل الکترونیکی، بازی‌های ویدئویی، بازی‌های رایانه‌ای، تلفن‌همراه و آیپد را ترجیح می‌دهند تا با همسالان خود از این طریق، در ارتباط باشند و با کسالت همه‌گیری کنار بیایند.
اغلب والدین در تعیین مرز برای فناوری با چالش‌هایی مانند دورکاری و تحصیل مجازی مواجه هستند و اگرچه در این زمان، فناوری نیاز ضروری محسوب می‌شود، اما هزینه‌های خاص خودش را خواهد داشت. به‌نظر می‌رسد بسیاری از ما (کودک و بزرگسال) حس کنجکاوی خود را از دست داده‌ایم. علاوه بر این، دنیای اعتیادآور و بی‌احساس وسایل الکترونیکی می‌تواند مشکلات بهداشت روانی را تشدید کند و تاثیر منفی بر توجه، خلق و خوی و رفتار افراد داشته باشد.
با پایان بیماری همه‌گیر کروناویروس، ارتباط دوباره با دنیای واقعی و کمک به جدایی کودکان از دنیای مجازی مورد نیاز است. علاوه بر این، کودکان به فرصتی برای بهبودی (از دست‌دادن محافل گروهی) نیاز دارند. بازی برای سلامت اجتماعی و عاطفی کودکان، حیاتی است. همه ما قبل از یادگیری صحبت‌کردن، بازی کرده‌ایم، پس بازی طبیعی‌ترین شیوه برای خودابرازی کودکان است. بازی به کودکان این امکان را می‌دهد تا از فضای داخلی برای ورود به فضای خارج از خانه استفاده، احساسات و تجربیات خود را ابراز کنند، ارتباط و امنیت داشته باشند و برای رویدادهای سخت زندگی پرورش یابند.
بازی باعث بهبودی می‌شود، پس زمان آن رسیده که وسایل الکترونیکی را کنار گذاشته و با انجام بازی خوب به ریشه‌های سنتی خود بازگردیم. محققان در اینجا چند نکته برای تحریک و بیداری احساس بازیگوشی کودکان را عنوان کرده‌اند.
زمان بازی را برنامه‌ریزی کنید. افراد برای انجام فعالیت‌های خود زمانی را در نظر می‌گیرند و زمان‌بندی برای انجام بازی، نشان از اولویت آن است. «زمان ویژه» را در نظر بگیرید که شامل پنج تا ۱۰ دقیقه زمان انتخاب اسباب‌بازی برای کودکان و پیروی از خواسته آنان است. این فرصت برای کودکان، به خصوص در این بیماری همه‌گیر احساس قدرت و کنترل ایجاد می‌کند.
فعالیت و اسباب‌بازی‌های مورد علاقه کودکان به استثنای وسایل الکترونیکی را در نظر گیرید تا کودکان در زمان بازی اولویت‌های خود را بدانند. استفاده کمتر از وسایل الکترونیکی منجر به بیداری تخیلات خواهد شد و با اندکی تامل ذهن را در جهات مختلف هدایت می‌کند.
برای انجام بازی‌های بدون ساختار نیز زمان بگذارید. بیرون بروید تا وسوسه استفاده بیشتر از وسایل الکترونیکی کمتر و امکان انجام بازی‌های فیزیکی و اجتماعی فراهم شود. پارک‌رفتن کودکان، راهکاری برای افزایش مهارت‌های اجتماعی است. علاوه بر این، هوای تازه و ورزش به دلیل ارتباط ذهن و بدن برای خلق و خوی معجزه می‌کند.
مهم‌ترین بخش، بیداری حس بازیگوشی کودکان است که بر بزرگسالان نیز تاثیر دارد؛ بازی‌کردن منجر به جوان‌سازی و آرامش‌بخشی و تاثیرات مثبت بر سلامت روان بزرگسالان خواهد شد. علاوه بر این، هنگامی که لذت متقابل را تجربه می‌کنیم، احساس انزوای کمتر و ارتباط بیشتری خواهیم داشت که بعد از مدتی قطع ارتباط، بیش از هر زمان دیگری اهمیت خواهد داشت.
منبع: ایسنا
مرتبط:
بازی؛ راه یادگیری ایمنی برای کودکان
