تاثیر منفی برنامه استعدادیابی ورزشی بر سلامت روان‌شناختی کودکان
محققان دریافتند که برنامه‌های استعدادیابی ورزشی در طولانی‌مدت می‌تواند برای سلامت روان‌شناختی کودکان مضر باشد.
به نقل از مدیکال‌اکسپرس، برنامه‌های استعدادیابی با اجرای آزمون‌های جسمی، فنی و روانی به دنبال کشف جوانان بااستعداد در زمینه ورزش هستند، اما سن کم افرادی که این برنامه‌ها را شروع می‌کنند، نگرانی‌هایی در مورد تاثیرات احتمالی طولانی‌مدت این برنامه‌ها بر سلامت روان‌شناختی کودکان ایجاد کرده است.
برخی از مربیان، والدین و مدیران ورزشی بر این باورند که تخصص در ورزشی خاص در اوایل کودکی برای دستیابی به برتری در رشته ورزشی موردنظر ضروری است. به همین دلیل، برخی از برنامه‌های استعدادیابی کودکان برای تبحر در ورزشی خاص از سنین پایین (گاهی اوقات ۶ یا هفت سالگی) شروع می‌شوند.
با توجه به‌سرعت و قوای جسمی لازم در یک رشته ورزشی، استعدادیابی در برخی از رشته‌ها زودتر و در برخی دیگر دیرتر آغاز می‌شود. اوج عملکرد در بسیاری از ورزش‌ها مانند راگبی معمولا بین ۲۰ تا ۳۰ سال است و در ورزش‌هایی مانند ژیمناستیک و شیرجه در اواخر نوجوانی یا اوایل ۲۰ سالگی است، بنابراین ممکن است لازم باشد که ورزشکاران در سنین پایین در این ورزش‌ها تخصص پیدا کنند. بااین‌حال، به‌ندرت تصمیم‌گیری درباره انتخاب ورزش تخصصی، تنها توسط کودک انجام می‌شود و معمولا والدین و مربیان عامل تشویق کودکان برای ادامه بهترین مسیر هستند.
زود اختصاصی کردن ورزش با خطر بیشتر فرسودگی شغلی، آسیب‌دیدگی و ترک تحصیل ورزشکاران مرتبط است. سرمایه‌گذاری در یک رشته خاص ورزشی در سنین پایین ممکن است بر رشد هویت کودک (به‌عنوان بخشی از رشد روان‌شناختی در زمان رشد) نیز تاثیر داشته باشد. به‌عنوان‌مثال، اگر کودکی سرگرمی دیگری ندارد یا فعالیت‌های جدیدی را تجربه نمی‌کند ممکن است احساس کند که هویت وی تنها مرتبط به ورزشی است که در آن تخصص دارد. اگر هویت فرد به درک محدودی از خود مرتبط شود، فرد در صورت به چالش کشیدن این هویت (از طریق آسیب، عملکرد ضعیف یا بازنشستگی) با خطر سردرگمی مواجه خواهد شد و این موضوع می‌تواند پیامدهای قابل‌توجهی در اعتمادبه‌نفس، سلامت روان و جسم داشته باشد.
به‌طور خلاصه، تخصص زودهنگام ورزش در سنین پایین می‌تواند رشد هویت کودکان را محدود کند، درنتیجه بهزیستی روان‌شناختی را کاهش دهد. به همین دلیل است که اخیرا درخواست‌های استعدادیابی به‌طور کامل به حالت تعلیق درآمده یا حداقل تا دوره بلوغ به تاخیر افتاده است. این تاخیر به جوانان ورزشکار فرصت بیشتری می‌دهد تا هویت‌های غیرورزشی خود را توسعه دهند. همچنین تصور می‌شود که این تاخیر باعث خواهد شد تا ورزشکاران طیف وسیعی از ورزش‌های مختلف را امتحان کنند و در طولانی‌مدت موجب ایجاد افراد نخبه بیشتر خواهد شد.
در حال حاضر، اتحادیه فوتبال راگبی کنترل‌های شدیدی در این زمینه و محدودیت‌هایی برای سن افراد و زمان شروع و پایان فصل بازیکنان تعیین کرده است. این قوانین برای اطمینان از عدم تمرین بیش‌ازحد بازیکنان جوان یا رقابت بیش‌ازحد در مراحل اولیه است. این معیار مدیریتی به بازیکنان اجازه می‌دهد تا در ماه‌های تابستان و در طول هفته فعالیت‌های دیگری نیز انجام دهند.
گزارش وظیفه مراقبت در ورزش (Duty of Care in Sport) را که در سال ۲۰۱۷ دولت انگلستان تاکید کرده، همه نهادها را به اتخاذ خط‌مشی مراقبت از خود فراخوانده است. در این گزارش توصیه‌هایی برای اطمینان از حمایت از ورزشکاران در طول مدت فعالیت ورزشی و بعد از آن ارائه کرده است که شامل حمایت از ورزشکاران در هر سن با حمایت بیشتر از سلامت روان در طول حرفه آنان تا بازنشستگی ایجاد می‌کند.
اما در این گزارش، اصول اخلاق پیرامون برنامه‌های استعدادیابی ذکر نشده است. در این گزارش درباره تشویق ورزشکاران جوان به امتحان کردن چندین ورزش به‌جای تخصص در یک رشته ورزشی توضیحی داده نشده است. این‌جایی است که نهادهای حاکم ملی باید بیشتر در زمینه آگاهی افراد در مورد آسیب احتمالی برنامه‌های تخصصی زودهنگام کار کنند.
همچنین والدین و مربیان نقش مهمی در آینده کودکان دارند تا مطمئن شوند که کودکان مجبور به تخصص در یک ورزش نیستند و فضای لازم برای سرگرمی‌ها، استعدادها و هویت‌های دیگر را برای آنان فراهم می‌کنند.
محققان اظهار کردند: باوجود سرمایه‌گذاری گسترده در این برنامه‌ها، با مجموعه‌ای از معیارها مانند وضعیت جسمی(شکل بدن) و صفات روان‌شناختی به عنوان عوامل موثر در شناسایی استعداد و موفقیت افراد موافق هستیم.
در صورت ادامه این برنامه‌ها، باید کارهای بیشتری توسط سازمان‌های دولتی، مربیان و والدین انجام شود تا اطمینان حاصل شود، کودکان تشویق به کشف چندین هویت برای رشد و ارتقاء بهزیستی روان‌شناختی هستند.
منبع:ایسنا
