مناسبات تولیدکنندگان صنایع فرهنگی با انیمشین سازان بن بست است
مناسبات تولیدکنندگان صنایع فرهنگی با انیمشین سازان بن بست است
محسن رجبی، عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان اسباب بازی معتقد است رابطه انیمیشن سازان و تولیدکنندگان صنایع فرهنگی همیشه با بن بست مواجه بوده است.
محسن رجبی فعال و تولیدکننده حوزه اسباب بازی و عضو هیئت مدیره انجمن تولیدکنندگان اسباب بازی معتقد است ، در بخش های مختلف اقتصاد ایران نگاه حرفه ای و تخصصی به فعالیت ها نداریم، همچنین از فعالیت های گروهی گریزانیم و نتوانستیم به خوبی کار گروهی را تمرین کنیم و انجام دهیم. به همین خاطر، در کشور ما با توجه به اینکه در شخصیت ها، قهرمانان و اسطوره های تاریخی و ادبی بسیار غنی است اما نتوانستیم این را به فرصت اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تبدیل کنیم. به اعتقاد او، در انیمیشن به گونه ای رستم را تصویر می کنند که کودکان می ترسند، باید به این موضوع آگاهی داشته باشیم که صنعت انیمیشن در حوزه صنایع فرهنگی ما اهمیت بالایی دارد، چرا باب اسفنجی در دنیا محبوب می شود؟ به این خاطر که انیمیشن قوی و با نفوذی ارائه داده است و بر روی محتوای آن بسیار کار کرده اند! باب اسفنجی تمام قشرها را به سمت خود جذب کرده است.
با توجه به آثار ادبی غنی و پربار در کشورمان و اسطوره هایی که در ادبیات مان آمده است همچنان در خلق کاراکترسازی در حوزه ادبیات بسیار ضعیف هستیم و نتوانستیم آنگونه که شایسته و بایسته است اسطوره هایمان را به کودکان معرفی کنیم، این ضعف نپرداختن به ظرفیت های ادبی در خلق کاراکتر اسباب بازی از کجا ناشی می شود؟
به لحاظ فرهنگی و تاریخی کشور ما شرایط خاصی دارد و ما در طول تاریخ قهرمان های زیادی داشتیم و داریم. تمام کشورها از این شخصیت ها استفاده کردند و به نسل بعد از خودشان منتقل کردند، حتی به لحاظ اقتصادی هم اگر بخواهیم به موضوع نگاه کنیم همین شخصیت ها، قهرمانان تاریخی و فرهنگی کشورها توانستند در بخش های مختلف اقتصاد تاثیر بگذارند همانند گردشگری، مطبوعات، نشریات، نشر و فیلم و انیمیشن و به صورت خاص در حوزه اسباب بازی. در واقع برنامه ریزی و طراحی ایده آلی از این شخصیت ها داشتند و توانستند از این شخصیت ها به نفع فرهنگ و اقتصادشان استفاده کنند.
در کشور ما با توجه به اینکه در شخصیت ها، قهرمانان و اسطوره های تاریخی و ادبی بسیار غنی است اما نتوانستیم این را به فرصت اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تبدیل کنیم.
در کشور ما با توجه به اینکه در شخصیت ها، قهرمانان و اسطوره های تاریخی و ادبی بسیار غنی است اما نتوانستیم این را به فرصت اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تبدیل کنیم.
در ساخت اسباب بازی و عروسک اقتباس از شخصیت های انیمیشن ها و سریال ها و فیلم های سینمایی رایج است و شخصیت های موجود در ادبیات نقش کمرنگ تری در کاراکترسازی دارند. با توجه به اینکه ما آثار زیادی در حوزه ادبیات داریم که می توانند به شخصیت ها و کاراکترهای اسباب بازی تبدیل شوند و به نوعی روند قهرمان سازی را برای کودکان و نوجوانان ایفا کنند، به نظر شما چه ضعف هایی وجود داشته که صنعت اسباب بازی ما به این سمت نرفته است و به گفته شما نتوانستیم از این فرصت به خوبی استفاده کنیم؟
به نظر من یکی از مهم ترین دلایل اش این است که ما در بخش های مختلف اقتصاد ایران نگاه حرفه ای و تخصصی به فعالیت ها نداریم، همچنین از فعالیت های گروهی گریزانیم و نتوانستیم به خوبی کار گروهی را تمرین کنیم و انجام دهیم. اما در اروپا و کشورهای غربی، حتی هند و چین می بینیم که در این زمینه به خوبی کار کردند، اول باید صنعت فیلمسازی و انیمیشن به صورت حرفه ای به این موضوع بپردازد، قدرتی که فیلم و انیمیشن و رسانه دارند، هیچ بخش دیگری این قدرت را ندارد ما اگر بتوانیم در این قسمت خوب کار کنیم و ذهنیتی را درون مخاطبان ایجاد کنیم قطعا می توانیم تاثیرگذار باشیم و همه بخش ها را تحت تاثیر قرار دهیم.
البته ما در این در سال های گذشته به صورت ضعیف و ابتدایی توانستیم شخصیت های انیمیشنی موجود را در لوازم التحریر وارد کنیم البته خیلی حرفه ای و تخصصی هم نبود، بلکه جریانی راه اندازی شد که اِلمان های خاص را به نمایش بگذارد. البته این هم ایرادی ندارد و شاید شروع خوبی در این زمینه باشد.
زمانی که انیمیشن سازها و فیلمسازان در این راه قدم بردارند و از اسطوره ها و قهرمان هایمان برای تولید محتوای انیمیشنی استفاده کنند باید راهی برای ارتباط با بخش صنایع فرهنگی هم پیدا کنند یعنی تعاملی دوسویه در این زمینه داشته باشند که صاحبان آثار با تولیدکنندگان اسباب بازی و لوازم التحریر با هم در ارتباط باشند. ما انیمیشن هایی داشتیم که خوب کار کردند و شخصیت های که در تلویزیون، رسانه و سینما خوب درخشیدند در ادامه با بخش تولید و صنعت نتوانستند همکاری کنند و این رابطه همیشه با بن بست مواجه شده است. دلیل اش هم همان نبود نگاه حرفه ای در بخش اقتصادی و نبود فعالیت گروهی است.
با توجه به گفته های شما درباره ارتباط و تعامل دوسویه انیمیشن سازان و فیلمسازان، اما معمولا تولیدکنندگان ترجیح می دهند به سمت شخصیت های شناخته شده غربی همانند باب اسفنجی، بت من، اسپایدرمن و فروزن و از این دست کاراکترهای شناخته شده بروند که آزمون و خطا در خصوص آن جواب داده و می دانند که آن کاراکترها مخاطب دارند، نبود ریسک در کاراکترسازی را باید چگونه برطرف کرد تا بتوانیم به سمت کاراکترسازی یا قهرمان سازی اسطوره های ادبی مان برویم؟ شروع این ارتباط دوسویه باید از سوی کدام گروه انجام شود تا این ارتباط قوت بگیرد؟
ببینید نکته ای که به آن اشاره داشتم و باید به آن توجه کنیم اگر نکته شروع از انیمیشن سازان، رسانه ها و فیلمسازان باشد بسیار تاثیرگذارتر خواهد بود زیرا زمانی که تولیدکننده محصولات فرهنگی همچون اسباب بازی یا لوازم التحریر را تولید می کند تیراژ بسیار محدودی دارد مثلا تولیدکننده یک بازی فکری یا عروسکی را تولید می کند ماکسیمم تیراژ ۱۰ تا ۲۰ هزار تولید دارد و با این کار نمی توان کل جامعه را مخاطب قرار دارد تا تحت تاثیر قرار بگیرند به نظر من انیمیشن ها و فیلم ها به صورت گسترده موثر باشند. شما مثال باب اسفنجی، فروزن و… را زدید باید بگویم آن ها در بحث انیمیشن به خوبی این شخصیت ها را معرفی کردند ولی آیا ما در بخش انیمیشن توانسته ایم اسطوره ها و قهرمان هایمان همچون رستم، سهراب یا سیاوش را به خوبی معرفی کنیم که مخاطب با آن حس خوب برقرار کند؟ به اعتقاد من خیر!
آیا ما در بخش انیمیشن توانسته ایم اسطوره ها و قهرمان هایمان همچون رستم، سهراب یا سیاوش را به خوبی معرفی کنیم که مخاطب با آن حس خوب برقرار کند؟ به اعتقاد من خیر!
در انیمیشن به گونه ای رستم را تصویر می کنند که کودکان می ترسند، باید به این موضوع آگاهی داشته باشیم که صنعت انیمیشن در حوزه صنایع فرهنگی ما اهمیت بالایی دارد، چرا باب اسفنجی در دنیا محبوب می شود؟ به این خاطر که انیمیشن قوی و با نفوذی ارائه داده است و بر روی محتوای آن بسیار کار کرده اند! باب اسفنجی تمام قشرها را به سمت خود جذب کرده است. قطعا اگر کاری به صورت حرفه ای به اجرا درآید، مخاطب را به سمت خود می کشاند. اگر ما هم بخواهیم در این زمینه موفق باشیم باید از صنعت فیلم و انیمیشن شروع کنیم.
بهمن ماه سال گذشته در نمایشگاه نورنبرگ آلمان، شرکت های بزرگی همچون «لگو»، «هاسبرو»، «متل» و… انیمیشن هایی را که ۲ سال آینده یا ۵ سال آینده قرار هستند، پخش شوند امتیازش را می خرند تا محصولات فرهنگی آن را تولید و همزمان با اکران انیمیشن ها عرضه کنند. به همین خاطر گردش مالی عجیب و غریبی وارد صنعت می شود. ولی در ایران چنین روش و سازوکاری وجود ندارد صنعت انیمیشن ما بسیار ضعیف است، باید بدانیم که برای پرورش شخصیت در صنایع فرهنگی باید زمان بگذاریم تا محتوای خوبی در کنار کاراکتر قرار دهیم قطعا اگر این گونه باشد مخاطب به سمت کاراکتر می آید.
منع: خبرگزاری مهر
مرتبط:
بازی و همراهی با کودک درون کــودک
