همراه شو در مواجهه با بحران کرونا فقط نیمه خالی لیوان را نبینیم.
همراه شو عزیز
در مواجهه با بحران کرونا فقط نیمه خالی لیوان را نبینیم.
همراه شو احترام برومند، بازیگر، «در شرایط بحرانی توجه خانواده ها معطوف به کودکان و نوجوانان می شود و افرادی که نیاز بیشتری به پشتیبانی دارند مثلا سالمندان. در مواجهه با چنین شرایطی دغدغه بزرگ خانواده ها این است که چطور ماجرا را توضیح دهند که از یک سو اهمیت و ابعاد ماجرا را شفاف کنند و از سوی دیگر آنها را درگیر دلهره و اضطراب نکنند.
همراه شو آن چه بچه ها در این بحران تجربه می کنند برای همیشه در ضمیرشان حک می شود و آن را فراموش نخواهند کرد. مراقب جسم و روح خودمان و خانواده مان باشیم. الان لحظه ای است که هر کدام از ما باید اول خودمان و خانواده مان را مدیریت کنیم.
این روزها اما با بحرانی رو به رو هستیم که متاسفانه خیلی از بزرگترها هم به ماهیت مبارزه با آن پی نبرده اند و گاهی حتی آن را شوخی می گیرند. تعبیر من از به سفر رفتن در چنین شرایطی به سخره انگاشتن یک بحران بزرگ است. همان چیزی که در نگاه انتقادی، بعضی از مدیران را به آن متهم می کنیم و گلایه مندیم. اگر هر نوع سفر غیر ضروری از همان ابتدا ممنوع اعلام می شد حتما امروز با هزینه جانی و مالی کمتری روبه رو بودیم.
کرونا یک بحران عمومی است و آسیب عدم رعایت نکات ایمنی تنها متوجه خودمان نمی شود. این که تصور کنیم سلامتی مان فقط به خودمان مربوط است، تفکر بشدت غلطی است. تبعات این سهل انگاری جدی است و تنها متوجه خودمان نمی شود. با هر رفتاری که موجب گسترش این بیماری و جابه جایی ویروس شود جان همه آدم ها و در راس آن جامعه پزشکی و تیم درمانی را به خطر انداخته ایم. به خودمان یادآوری کنیم که در این بحران هر کدام از ما فقط نسبت به خودمان مسئول نیستیم بلکه نسبت به تمام جامعه مسئولیم.
می دانم خیلی هایمان دلخور و گلایه مندیم بابت اقدام دیرهنگام در پیشگیری از ورود ویروس کرونا به کشور و ملاحظاتی که تصمیم گیری قاطعانه در برخورد با این ویروس را زیر سایه برد. سوالاتی داریم از این دست که چرا دیر اطلاع رسانی شد؟ چرا یک مرتبه شیوع این بیماری به شکل غیرطبیعی بالا رفت؟ چرا در بین مسئولان اختلاف نظر وجود دارد و برخورد قاطع نمی شود؟ (قربانی این عدم تصمیم گیری واحد و قاطعانه اگر چه مردم هستند اما مسئولان هم از پیامدهای ناگوار آن در امان نیستند) چطور می شود در کشور ما با وجود هشدارهای مکرر مسئولان و نهادهای مردمی درباره عدم اقدام به سفر، مردم وقوع فاجعه را جدی نمی گیرند و همچنان جاده ها شلوغ است؟ چه کار کرده ایم که مردم به تمام شایعات بی پایه و اساس فضای مجازی اطمینان می کنند، به صحبت های شبکه های خارجی اعتماد دارند – البته برخی مستند و قابل اعتماد است اما بسیاری از آنها خالی از برخوردهای مغرضانه نیست – اما باز هم به هشدارهای مسئولان اطمینان نمی کنند. مسئولان پاسخ این سوال را باید در عملکرد خودشان جست وجو کنند.
می دانم توقع مان این است که در این شرایط برای ایجاد آرامش، مدیران صادقانه پاسخگوی ابهامات باشند و راجع به شائبه هایی همچون کمک به کشورهای همسایه در شرایط کمبود امکانات بهداشتی توضیح بدهند اما در نهایت باید حواس مان متوجه مسئولیت های شهروندی خودمان هم باشد. اگر نگران هستیم از کمبود امکانات جامعه پزشکی و درمانی گیلان و مازندران، یادمان باشد ما هم ماسک ها و دستکش هایمان را در سطح معابر رها می کنیم، ما هم برای پلیسی که جانش را به خطر می اندازد و جاده ها را می بندد خط و نشان می کشیم. مگر مردم مازندران و گیلان باید به زبان تهدید متوسل شوند تا قید مسافرت به این استان ها را بزنیم. کاری کنیم در این روزها دلمان گرم شود به همدیگر. این روزها بیش از هر زمانی به همدلی نیاز داریم. ما مردم وقتی همدل باشیم هر مشکلی را می توانیم برطرف کنیم.
البته که نباید فقط نیمه خالی لیوان را ببینیم. مردم متعهد، با منطق و فهمیده بسیاری هم داریم که با وجود دلخوری از بی تدبیری ها، درک درستی از شرایط دارند و متعهد به مسئولیت شهروندی هستند. از میان زحمتکشان متعهد و با وجدان وزارت بهداشت، روزنامه نگاران و اهالی رسانه تا کارمندان بانک و ادارات افرادی را داریم که بنابر مسئولیت کاری امن ترین مکان یعنی خانه شان را بالاجبار ترک می کنند تا خدمات اجتماعی به مردم برسانند. در راس همه، جامعه پزشکی را داریم که با وجود کمبودها و گلایه ها به میدان آمده اند و تنها اندیشه و دغدغه شان سلامت جامعه است. قدرشناس همه شان هستیم و وظیفه هر کدام از ما شکستن یک حلقه از زنجیره کروناست
منبع: ایسنا
مرتبط:
